فرهنگ نام آواها در زبان فارسی
-
5.0 (1 رای)
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- نویسنده : دکتر تقی وحیدیان کامیار
- چاپ و سال / کشور: 1375
- تعداد صفحه : 280
توضیحات
در روزگار ما گرچه زبان شناسان قرار دادی بودن رابطه لفظ و معنی را به اثبات رسانده اند ،اما همه آنها بر این باورند که در تمام زبان های دنیا گروهی از واژه ها هستند که دلالت لفظ بر معنی در آنها کما بیش طبیعی و ذاتی است.
این گونه واژه ها را نام آوا یا اسم صوت می نامند.لغت نویسان نام آوا را محدود می کنند به واژه هایی که به تقلید صدا ساخته شده اند.اما زبان شناسان و اهل ادب و شعر آن را به مفهومی گسترده ت به کار می برند و آن را شامل هر واژه ای می دانند که میان لفظ و معنای آن نوعی رابطه طبیعی و ذاتی باشد.
مانند واژه هایی که پژواک صداها هستند مثل «جیک جیک» یا «کوکو»،یا واژه هایی مانند «مورمور» یا «گزگز» که گرچه مدلدل آنها صدای مسموع ندارد اما وقتی این عارضه ها پیدا شود ،احساس می کنیم که در استخوان ها و عضلاتمان صداهاییست مانند «مورمور» و «گزگز».
یا واژه هایی مانند «حریر» که حروف نرم آن با لطافت این پارچه مطابقت دارد و «کرباس» که تلفظ خشن آن حاکی از درشتی این پارچه است نسبت به حریر.
این گونه واژه ها را نام آوا یا اسم صوت می نامند.لغت نویسان نام آوا را محدود می کنند به واژه هایی که به تقلید صدا ساخته شده اند.اما زبان شناسان و اهل ادب و شعر آن را به مفهومی گسترده ت به کار می برند و آن را شامل هر واژه ای می دانند که میان لفظ و معنای آن نوعی رابطه طبیعی و ذاتی باشد.
مانند واژه هایی که پژواک صداها هستند مثل «جیک جیک» یا «کوکو»،یا واژه هایی مانند «مورمور» یا «گزگز» که گرچه مدلدل آنها صدای مسموع ندارد اما وقتی این عارضه ها پیدا شود ،احساس می کنیم که در استخوان ها و عضلاتمان صداهاییست مانند «مورمور» و «گزگز».
یا واژه هایی مانند «حریر» که حروف نرم آن با لطافت این پارچه مطابقت دارد و «کرباس» که تلفظ خشن آن حاکی از درشتی این پارچه است نسبت به حریر.
