توضیحات
دعای پرفیض صباح حضرت امیرالمومنین (ع) بهمراه ترجمه فارسی
دعای صباح آن حضرت که در میان ادعیه امامیه، دعایی است مشهور و عالی مضمون که ضمن شرافت خاص روایی، کلید ابواب علم و حکمت و آداب را بر خواننده زیباشناس هدیه میفرماید و به همین جهت حضرتش آنرا « مفتاح الفتوح النجاح و رموز کنوز الفلاح » نامیده و هر صبح بعد از نماز فجر و طلوع صبح صادق تا برآمدن آفتاب آنرا قرائت میفرمود.
علامه مجلسی رضوان الله تعالی علیه در کتاب شریف «بحارالانوار» بعد از ماخذ فراوان دعا مانند «اختیار المصباح» سید بن باقی و غیره چنین نگاشته است که: شریف یحیی بن قاسم علوی نسخه ای از دعا بخط حضرت زیارت فرمود که عبارت زیر در آن مکتوب بوده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم این دعایی است که تعلیم نمود مرا رسول خدا (ص) و میخوانند آنرا هر صبح .. نوشته است این را علی بن ابی طالب در آخر روز پنج شنبه یازدهم شهر ذی حجه الحرام سال بیست و پنج هجری»
قطع نظر از ساتید صحیح و روایات صریح مروی از حضرت، شهرت و علو مضامین، دعاء را بی نیاز از گفتگو در خصوص صدور آن میدارد که در واقع کلام گهر بارش فوق کلام مخلوق و دون کلام خالق است. بر اساس اهمیت ویژه دعا، در فرهنگ مکتوب تشیع، علما و دانشمندان متعدد با گرایشهای مختلف روایی، حکمی، فلسفی و عرفانی به ترجمه و شرح این دعای شریف اهتمام خاصی مصروف داشته اند.
دعای صباح آن حضرت که در میان ادعیه امامیه، دعایی است مشهور و عالی مضمون که ضمن شرافت خاص روایی، کلید ابواب علم و حکمت و آداب را بر خواننده زیباشناس هدیه میفرماید و به همین جهت حضرتش آنرا « مفتاح الفتوح النجاح و رموز کنوز الفلاح » نامیده و هر صبح بعد از نماز فجر و طلوع صبح صادق تا برآمدن آفتاب آنرا قرائت میفرمود.
علامه مجلسی رضوان الله تعالی علیه در کتاب شریف «بحارالانوار» بعد از ماخذ فراوان دعا مانند «اختیار المصباح» سید بن باقی و غیره چنین نگاشته است که: شریف یحیی بن قاسم علوی نسخه ای از دعا بخط حضرت زیارت فرمود که عبارت زیر در آن مکتوب بوده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم این دعایی است که تعلیم نمود مرا رسول خدا (ص) و میخوانند آنرا هر صبح .. نوشته است این را علی بن ابی طالب در آخر روز پنج شنبه یازدهم شهر ذی حجه الحرام سال بیست و پنج هجری»
قطع نظر از ساتید صحیح و روایات صریح مروی از حضرت، شهرت و علو مضامین، دعاء را بی نیاز از گفتگو در خصوص صدور آن میدارد که در واقع کلام گهر بارش فوق کلام مخلوق و دون کلام خالق است. بر اساس اهمیت ویژه دعا، در فرهنگ مکتوب تشیع، علما و دانشمندان متعدد با گرایشهای مختلف روایی، حکمی، فلسفی و عرفانی به ترجمه و شرح این دعای شریف اهتمام خاصی مصروف داشته اند.