مرگ و آیین های مربوط به آن در ایران باستان
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
توضیحات
نویسنده: نادیا معقولی , محمود طاووسی گورها و گورستان ها، بیش از آنکه جایگاه به خاک سپردن مردگان باشند، ذهن و زندگی زندگان را به خود مشغول می سازند. آثار به جامانده از کهن ترین گورها نشان می دهند که مراسم و آیین های مربوط به مردگان از گذشته های دور تا امروز در زندگی انسان حایز اهمیت خاص و پدیدآورنده باورهای اساطیری بوده است. در ایران نیز، یافته های باستان شناسی و کتب و روایات نمودار تنوع فراوان عقاید در باب مرگ همچنین آیین های سوگواری و شیوه های تدفین اند. نوزایی در ایران باستان در ایران باستان، همچون بین النهرین، مردمان روزهایی را در بزرگداشت پیشوایان و یادآوری تولد و مرگ آنان به پرسه یا سوگواری می پرداختند. در این دوران، به بازگشت مردگان و رستاخیز آنان نیز توجه و، به مناسبت آن، مراسمی برگزار می شده است. از آن جمله است جشن رپیثوین، نوروز، و انقلاب صیفی منسوب به سیاووش (سووشون). رپیثوین سرور گرمای نیمروز و ماه های تابستان است. او همه ساله، آن گاه که دیو زمستان به جهان هجوم می آورد، فعال می گردد و در زیرزمین پناه می گیرد و آب های زیرزمین را گرم نگه می دارد تا گیاهان و درختان نمیرند. بازگشت سالانه او در بهار بازتابی از پیروزی نهایی نیکی است. درختان، همانند برخاستن مردگان، شکوفه می دهند و جوانه ها و برگ های تازه از شاخه ها بر می دمد. حق تکثیر: آزاد مقاله - از فصلنامه نامه فرهنگستان ،ش ۳۹ ، پاییز ۱۳۸۷ : ص ۱۵۰ - ۱۶۸
