توضیحات
امنیت غذایی پیوسته بعنوان هدف اصلی سیاستهای توسعه و دسترسی به مقدار کافی مواد غذایی و سلامت تغذیهای همواره بعنوان یکی از محورهای اصلی توسعه و زیرساخت مهم پرورش نسلهای آینده کشور در بعد از انقلاب مورد تاکید بوده است.این مقاله با بهرهگیری از روش اسنادی به بررسیها رابطه بین سیاستهای توسعه کشاورزی و امنیت غذایی بعد از انقلاب میپردازد و در پی آن است تا میزان موفقیت این سیاستها را در ایجاد امنیت غذایی در سطح کلان و خرد دریابد.این بررسی نشان میدهد که هر چند دولت در چارچوب سیاستهای توسعه روستایی و کشاورزی، اقدامات قابل توجهی را آغاز کرده و به ویژه این سیاستها بویژه در سالهای اخیر در افزایش میزان تولید بخش قابل توجهی از محصولات اساسی غذایی مؤثر بودهاند و حتی با اجرای طرح محوری گندم توانسته است به خودکفایی در این محصول راهبردی در سال جاری(1383)برسد، ولی در فراهم کردن امکان دسترسی پایدار به امنیت غذایی برای تمام افراد جامعه چندان توفیقی حاصل نشده است. به عبارتی در حالی که این سیاستها تا حد زیادی سبب ارتقای امنیت غذایی ملی شدهاند، ولی به علت وجود نابرابریهای پایدار درآمد و ثروت در توزیع و فراهم کردن بستر موثر و پایدار آن در سطح خرد(خانوار)موفق نبوده است. منبع مقاله:مجله مطالعات جامعه شناختی » زمستان 1383 - شماره 24 - (28 صفحه - از 133 تا 160)