ارنست کاسیرر در یک نگاه

ارنست کاسیرر، فیلسوف فرهنگ (1874-1945) ارنست کاسیرر(Ernst Cassirer) در شهر برسلائو(Breslau)، آلمان، در یک خانواده یهودی متولد شد. در برلین و لایپزیگ و ماربورگ درس خواند، و سپس در دانشگاههای برلین و هامبورگ درس داد. در 1933 پس از روی کار آمدن نازی ها، ناچار از آلمان رخت کشید. دو سال در دانشگاه آلسفورد انگلستان و شش سال در دانشگاه گوتنبرگ سوئد درس داد و در 1941 به آمریکا رفت و استاد دانشگاه ییل شد. در سال 1945 هنگامی که به عنوان استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا درس می داد، در نیویورک درگذشت. او در دانشگاه برلین زیر نظر گئورک زیمل با فلسفه کانت آشنا شد و به تحصیل در این رشته روی آورد. هرمان کوهن مفسر نامدار فلسفه کانت، کاسیرر را به شهر ماربورگ و سر کلاس این استاد جذب کرد. او زیر نظر همین استاد دکترای خود را در زمینه فلسفه لایبنیتس با درجه ممتاز گرفت. کاسیرر پس از شنیدن این شعار نازیسم که " حق همان است که به پیشوایمان یاری می دهد"، گفت که "این پایان آلمان است". او در همان سال ظهور نازیسم، آلمان را به قصد انگلستان ترک گفت. کاسیرر دو سال در دانشگاه آکسفورد و شش سال در سوئد به تدریس فلسفه پرداخت تا آنکه در سال 1941 به دانشگاه ییل دعوت شد و تا پایان عمر دراین کشور اقامت کرد. کاسیرر تا پایان عمر، پرکار و پربازده بود و سالی را پشت سر نگذاشت که در آن یک اثر بزرگ در زمینه های گوناگون علوم و فلسفه و هنر ننوشته باشد. او در منطق، علوم، هنر و موسیقی و ادبیات صاحب نظر بود و کمتر اندیشمندی را می توان یافت که چون او در سراسر رشته های دانش و فرهنگ بشری دست داشته باشد و در هر یک از این رشته ها نظریه ای نوین و طرحی تازه ارائه کرده باشد. همچون هر اندیشمند پرورده مکتب کانت، مهمترین موضوعی که در فلسفه توجه کاسیرر را به خود جلب کرد، مبحث معرفت شناسی و بازشناخت عناصر تشکیل دهنده شناخت و چگونگی تکوین و تکامل خرد و حدود و توانایی و کارآیی آن بود. او بیشترین بخش عمر پربار خویش را به فلسفه معرفت اختصاص داد و نخستین اثر فلسفی او در این زمینه با عنوان "مساله دانش" در زمره یکی از برجسته ترین کتابهای فلسفی زمان او درآمد.