توضیحات
چریک (یا پارتیزان) معمولاً به اعضای گروههای نظامی اطلاق میشود که در گروههای کوچک و بصورت قابل انعطاف، نامنظم و بدون خط نبرد خاصی میجنگند. شیوهٔ جنگهای چریکی از شیوههای بسیار قدیمی جنگی است. مبدع این شیوه مبارزه، جنگجویان قوم پارت بودهاند. در مقابل نحوه عملکرد ارتشهای بزرگ جنگهای چریکی را جنگهای نامنظم نیز مینامند که در اینجا واژه نامنظم به معنای بی قاعده و بی قانون نیست زیرا هر جنگ چریکی مبتنی بر مجموعه از از قوانین و تاکتیک هاست. همچنین است که در دوران معاصر افرادی چون ارنستو چه گوارا، کارلوس ماریگلا، مائو زدونگ، وندل فرتیگ، رژی دبره، وو نوین جیاپ و چند تن دیگر را از شاخصترین نظریه پردازان مبارزات چریکی میدانند. در زمان جنگ ایران و عراق دکتر مصطفی چمران و سردار مجتبی هاشمی از کسانی بودند که فرماندهی جنگهای نامنظم را عهده دار بودند. این شیوه در مقاطع مهمی باعث برتری نظامی ایران علیرغم ضعف جنگ افزاری نسبت به عراق شد.