خودنگاره در آیینه ای کوژ

اشبری آیینه ای می گذارد روبرویش و نگاره ای و به سنت معمولش آن را نقد می کند و از نقد نگاره به نقد خویشتن می رسد . خودنگاره ، نگاره ی منریست قرن شانزدهمی ، فرانچسکو پارمیجیانینو را گزین کرده با ساختاری از نظر زمانی به هم ریخته ، پر از فلاش بک و فلاش فوروارد ، نگاره ای از خویشتن ،این بار در شعر می آفریند . هدف او به واقع رسیدن به درکی از زندگی خویشتن است ، و برای این کار ، قدرت نقادی خویش را با بینش بصری و کلامی شعری خویش در هم می آمیزد و برای خلق شاید بهترین شعر خویش ، بازگشتی می کند به نقاشی و تصویر . کار اشبری در واقع نوعی تجربه گرایی ست : تجربه ی کسب شعر از نقاشی .نوعی ekphraisis یا تبدیل قسمی از هنر به قسمی دیگر ؛ اینکه تو نگاره ای ببینی و شعری بسرایی .اما اینجا ، با وجود تشابه اسمی هردو اثر ، چه پرتره پارمیجیانینو و چه شعر اشبری ، تفاوت هایی اساسی در خودنگاری هنری وجود دارد . نقاش ، سبک گرایی متعلق به رنسانس و اشبری پست مدرنیست ضد هنر قرن بیستمی ست . اینجا تفاوت بین خویشتن شاعر و رفتارش در قبال واقعیت و ضد هنر آشکار می گردد. تضاد بین این دو هنرمند و دو اثر است که به قوت شعری اشبری می افزاید . وساری ، نقاش و تاریخ نویس قرن شانزدهی ، که اشبری نیز نامش را در شعر خویش ذکر کرده اعتقاد دارد که پارمیجیانینو اول بار نگاره را به عنوان نمونه ای از کارخویش برای کسب مشتری در آتلیه اش عرضه داشته و در نهایت نیز آن را به پاپ تقدیم نموده است . هدف اشبری بازتابی انتقادی از نگاره، در قالب شعر است .اگر پرتره ی پارمیجیانینو تفکری در باب شباهت و هم پیکری یک اثر هنری ست با آنچه هنرمند می بیند ، شعر اشبری در باب تضاد و تفاوت همان نگاه است .در واقع کار او نقد وهم انگاری مبتنی بر ایده ، ضرورت و کلی نگری جسم تکثیر شده در نگاره است .اشبری از این جهت شاعر راز زدایی ، تضاد سازی و واسازی هنری ست . او از برابری و معکوس سازی و بازتاب نمایی آینه برای بازتاب اندیشه های خویش استفاده می کند .شعر او مواجه می شود با واقعیت فقدان ، مرگ و غیاب و نوعی بلاتکلیفی که در ورودی و خروجی وقایع و احساسات و اندیشه های زندگی روزمره مستتر هستند و هنر ، ناتوان است از خلق تصویری واحد از همه ی اینها که بتواند نامش را حقیقتی کمال و یگانه نامد . همان گونه که در سطرهای آخر شعر عجز و نومیدی شاعر آشکار است. حق تکثیر: در اختیار مترجم اثر ( داریوش شرعی ) می باشد ذکر منبع الزامی ست