توضیحات
نظریه کلمهای است که این روزها بارگرانی را بر دوش میکشد. حداقل در بیش از پنجاه درصد موارد خود را یک نظریهپرداز اعلام کردن به معنای این است که انسان صرفا به خاطر لذتهای پیچیدگی و انتزاع خود را وقف آنها کند بدون اینکه به طور جدی دلواپسی آن را داشته باشد که آیا نظریه مربوطه چیزی را تبیین خواهد کرد یا نه. بدون شک لذتهای نظریهگرایی واقعی هستند؛ این لذتها همان لذتهای فکری هستند، لذت تبدیل ما حصل صرف تجربه – زندگیای که همچون زنجیرهای از امور لعنتی و بیمقدار دیده شده است – به الگوها و شکلبندیهایی که معنایی دارند. بیشک چنین فرایندی میتواند به الگوسازی ای تبدیل شود که هدف از آن لذت بردن از ایجاد الگوهایی است که حتیالمقدور پیچیده و دور از دسترس باشند. در نتیجه صاحب چنین رمز و رازی باید از قدرت دانش جدید، چه سودمند و چه بیفایده، بهرهمند باشد. در هرحال، جهان واقعا جایی پیچیده است، و نظریههایی که آن را توصیف با تبیین میکنند محتملا پیچیده خواهند بود، حتی وقتی که در این نظریهها، همانگونه که باید، تلاش شده باشد تا به زیبایی همیشگی نظریههای سادهتر و شکیلتر دست یافته شود. حق تکثیر:مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش برنامه ای صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، 1377