توضیحات
کتابی بسیار روشمند و منسجم برای آموختن زبان هندیِ باستان یا همان سانسکریت. زبان سانسکریت، زبان متون مقدس هندی (وداها و تفاسیر آنها مانند اوپانیشادها) است. علاوه بر این منظومه های بلند و حکمی-حماسی-عاشقانه ای چون رامایانه و مهابهارته به این زبان نوشته شده اند. ادبیات هند از دیر باز بر ادبیات ایران تأثیر داشته و ما میدانیم که کلیله و دمنه در زمان خسرو انوشیروان از هندی به پهلوی ترجمه شد. بسیاری از داستانهای معروف ادبیات فارسی ریشهء هندی دارند (علاوه بر کلیله و دمنه، میتوان به سندباد نامه، چهل طوطی و بسیاری از داستانهای ذکر شده در اشعار فارسی اشاره کرد). در دوران حکومت گورکانیان در هند (همزمان با صفویان در ایران) نیز که فارسی زبان فرهنگی هندوستان بود، بسیاری از متون عرفانی و داستانی هند به فارسی ترجمه شد (برای نمونه میتوان به ترجمهء مهابهاراته به خامهء غیاث الدین قزوینی و ترجمهء رامایانه به دست امرسینگ و ترجمهء اوپانیشادها زیر عنوان سر اکبر به قلم شاهزاده داراشکوه اشاره کرد) علاوه بر اینها، افرادی نیز هستند که به یادگیری زبانهای باستانی ایران (اوستایی و فارسی باستان) علاقه و اهتمام دارند. این افراد پیش از هر چیز بهتر است سانسکریت را آموخته و سپس به یادگیری زبانهای ایرانی بپردازند این بدان سبب است که سانسکریت با زبانهای باستانی ایران در حقیقت یک زبان هستند - و از آنجا که متون باقی مانده از زبانهای ایرانی، مجموعهء گسترده و یکدستی را تشکیل نمیدهند- لذا آموختن سانسکریت میتواند پایه و بنیاد بسیار محکمی برای آن دسته از دوستان فراهم آورد. آموختن یک زبان باستانی کاری ساده نیست و نیازمند شکیبایی و پیگیری زیاد است اما یک کتاب آموزشی خوب میتواند نوآموز را در راه دشوار خود راسختر و مشتاقتر کند. کتاب پری از زمرهء این کتابها است.