Representing Space in the Scientific Revolution

The novel understanding of the physical world that characterized the Scientific Revolution depended on a fundamental shift in the way its protagonists understood and described space. At the beginning of the seventeenth century, spatial phenomena were described in relation to a presupposed central point; by its end, space had become a centerless void in which phenomena could only be described by reference to arbitrary orientations. David Marshall Miller examines both the historical and philosophical aspects of this far-reaching development, including the rejection of the idea of heavenly spheres, the advent of rectilinear inertia, and the theoretical contributions of Copernicus, Gilbert, Kepler, Galileo, Descartes, and Newton. His rich study shows clearly how the centered Aristotelian cosmos became the oriented Newtonian universe, and will be of great interest to students and scholars of the history and philosophy of science. پدیده فضایی در ابتدای قرن هفدهم، در رابطه با یک نقطه مرکزی پیش‌فرض توصیف شده است که در پایان آن، فضا به یک خلاء بدون مرکز تبدیل شده است که پدیده می‌تواند در آن توسط اشاره به جهت‌گیری‌های دلخواه توصیف شود. David Marshall Miller، در کتاب “نمایش فضا در انقلاب علمی” جنبه‌های تاریخی و فلسفی این توسعه بسیار گسترده، ازجمله رد ایده حوزه‌های آسمانی، ظهور rectilinear inertia، همکاری نظری کوپرنیک، گیلبرت، کپلر، گالیله، دکارت و نیوتن را بررسی می‌کند. مطالعه غنی او به‌روشنی نشان می‌دهد که چگونه کیهان ارسطویی متمرکز به دنیای نیوتنی متمایل تبدیل شده است. این کتاب برای دانشجویان و محققان تاریخ و فلسفه علم، جذاب خواهد بود.