توضیحات
دیوان قصاید فرخی سیستانی فرخی از قصیده پردازان استاد قرن چهارم هجری ست که سبک ویژه ای در قصیده سرایی دارد. ابوالحسن علی بن جولوغ سیستانی معروف به فرخی سیستانی از غلامان امیرخلف بانو آخرین امیر صفاری بود. علی بن جولوغ، از سر ناچاری شعری در قالب قصیده سرود و آن را «با کاروان حله» نام نهاد؛ و شعر را به عمید اسعد چغانی وزیر امیر صفاری تقدیم کرد. معروف است که روز بعد علی بن جولوغ قصیدهای به نام «داغگاه» ساخت و آن را برای امیر صفاری خواند. امیر صفاری چهل کرهاسب به علی بن جولوغ هدیه کرد و او را از نزدیکان دربارش قرار داد. علی بن جولوغ نیز با تخلص فرخی در دربار صفاریان، چغانیان و غزنویان شعر میگفت. محمود غزنوی او را به ملکالشعرایی دربار منصوب کرد. پس از مرگ محمود در سال ۴۲۱ ق، فرخی به دربار سلطان مسعود غزنوی روی آورد و تا پایان عمر به ستایش این امیر غزنوی مشغول بود. از آنجا که بیشتر قصاید فرخی در دربار غزنویان سروده شده است، ستایشگری و وصف در آن بسیار زیاد است؛ هرچند در میان شعرهای فرخی اشعاری نیز هستند که نکات آموزنده اخلاقی دربردارند. کلمات کلیدی: شعر عاشقانه، دانلود مجموعه شعر، قصیده، اشعار فرخی سیستانی، قصاید فرخی سیستانی، شعر سنتی، برچسبها: شعر عاشقانه، دانلود مجموعه شعر، قصیده، اشعار فرخی سیستانی، قصاید فرخی سیستانی، شعر سنتی