سفرنامه ابودلف در ایران
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- محقق : ولادیمیر مینورسکی
- مترجم : سید ابوالفضل طباطبایی
- چاپ و سال / کشور: 1354
- تعداد صفحه : 197
توضیحات
اَبودُلَف، جهانگرد، شاعر و دانشمند عرب که تاریخ و محل تولد و در گذشت او معلوم نشده است، ولی تردید نیست که در سده ۴ ق/۱۰ م در بخشهای شرقی سرزمین خلافت روزگار گذرانیده است . او ب نام مسعر بن مُهَلهِل مشهور است. این نام از ادوار قدیم ت عصر م در عربستان مرکزی رایج و معمول بوده و مؤید ریشه عربی آن است، «رساله دوم ابودلف »، ابودلف ر ینبوعی و خزرجی نوشته اند (ثعالبی، همانجا). این دو نسبت می رساند که او از مردم بندر ینبوع در کرانه شرقی دریای سرخ و منسوب به قبیله مدنی خزرج بوده که از روزگار پیامبر (ص) شهرت داشته است. چنین به نظر میرسد که ابودلف مردی ادیب بوده که اوضاع و احوال روزگار سبب سفرهای دور و دراز وی گردیده و دست سرنوشت او ر به صورت شاعری آواره و مدیحه سر به دربار نصر بن احمد سامانی، امیر بخار کشانیده است (کراچکوفسکی، همانجا). این همان امیری است که ابن فضلان (ه م) نیز به دربار او رفت و از آنج عازم سرزمین بلغاره شد. از ابودلف به عنوان جهانگرد، جغرافی نگار، معدن شناس و شاعر یاد شده است. ابن ندیم او ر جوّال (بسیار سفر کننده) نامیده و ثعالبی نیز درباره وی نظری مشابه اظهار داشته و او ر مسافر سفرهای دشوار ذکر کرده است (همانجا). زکریای قزوینی نیز درباره ابودلف همین گونه داوری کرده و متذکر شده است که او جهانگردی مشهور بود که به سرزمینهای بسیاری سفر کرد و از شگفتیهای آن سرزمینه آگاهی داشت (. اخبار و اطلاعات پراکنده ای که او درباره خود ارائه داد، ما را با گوشه هایی از زندگی او آشنا می کند. اطلاعات ارزشمند ابن ندیم ر نیز که ب ابودلف آشنایی داشته است، می توان بدانه افزود (همانجا). ابودلف مدتی در خدمت و مصاحبت صاحب بن عباد بوده و در سرای او روزگار گذرانیده است. او برای سفرهای خود توصیه نامه هایی از صاحب بن عباد می گرفت و مانند سفته ه (سفاتج) برای رفع نیازمندیهای خویش از آنه استفاده می کرد .عون بن حسین همدانی،بدیع الزمان همدانی و محمد العمر بلخی درباره او ب ثعالبی گفت و گو داشته و چه بس او ر نیک می شناخته اند.
