نقش یادگیری مشارکتی در بهبود مهارت های ارتباطات کلامی دانشجویان یادگیرنده EFL The Role Of Cooperative Learning In Enhancing Efl Learners Students’ Oral Communication Skills
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : Ijelr
- چاپ و سال / کشور: 2017
توضیحات
رشته های مرتبط علوم تربیتی و مدیریت و برنامه ریزی آموزشی
مقدمه یادگیری مشارکتی، یک ر اهبرد آموزشی جدید می با شد که اخیر ا د ر زمینه آموزش و یادگیری ظهور کرده است. با ا ین حال ریشه د ر تاریخ آموزش دارد و ا ز ا ین روی لا زم به ذکر است که ر اهبرد یادگیری مشارکتی قبل ا ز جنگ جهانی دوم آغا ز شده است. قبل ا ز کسلر(۱۹۹۲)، ر اهبرد یاد گیری مشارکتی ریشه د ر کاربرد کلاسی د ر دهه ۱۹۷۰ میلادی داشته است که د ر طی ا ین زمان آمریکا شروع به طر احی مدل مطالعاتی بر ای یک زمینه کلاسی بر اساس مشارکت کردند. راهبرد یادگیری مشارکتی توسط کولمن(۱۹۵۹) به عنوان ابزاری بر ای کاهش رقابت بین دانشجویان یعنی د ر مدارس امریکا توسعه یافت. ایشان باور دارد که رقابت یک مولفه منفی د ر سیستم اموزشی است. ایشان پیشنهاد می کند که به جای بهبود رقابت د ر شر ایط اکادمیک که بر فر ا یند اموزش اثر دارد، مدارس بایستی رویکرد ها ی مشارکتی تری ر ا برای آموزش معرفی کنند. هم چنین، شار ان(۱۹۹۴) خاطر نشان کرده است امواج جدیدی ا ز یادگیری مشارکتی د ر اوایل دهه هفتاد پس ا ز کار ها ی جان دیوی و الیس میل و هربرت تلن در ۱۹۵۰ میلادی ظهور یافت. با گذشت چندین سال، دقیقا د ر ۱۹۷۵ میلادی، یاد گیری مشارکتی به یک ر اهبرد مورد استفاده توسط بسیاری ا ز افر اد می با شد و به ا ین ترتیب امکان بهبود رضایت متقابل، ارتباط بهتر، پذیرش سایرین و پشتیبانی میان شرکت کننده ها ی تیم ر ا داده و یک افزایش ر ا د ر طیف وسیعی ا ز ر اهبرد ها ی نگرشی د ر میان افر اد د ر گروه نشان داده است. جان و جانسون(۱۹۹۴)، پنج مولفه یادگیری مشارکتی ر ا به صورت زیر معرفی کرده اند. الف) وابستگی متقابل مثبت ب) پاسخگویی فردی؛ ج) تعامل چهره به چهره ؛ د) مهارت ها ی اجتماعی و. ه) پردا زش اطلاعات که بر ای یاد گیری گروهی موثر ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. ا ین عناصر بر ای معلمانی مهم هستند که ا ز یاد گیری مشارکتی د ر کلاس ها ی خود استفاده می کنند. د ر صورتی که معلمان ا ز عناصر فوق استفاده کنند، آن ها حداقل می توانند تضمین کنند که هر دانشجو به فرصت ها ی کافی بر ای مشارکت د ر فعالیت ها ی کلاسی دست پیدا می کند. مرور منابع یادگیری مشارکتی در آموزش زبان انگلیسی یادگیری مشارکتی ر ا می توان بر ای آموزش هر گونه ماده د رسی قابل تصور استفاده کرد و تنها مختص زبان انگلیسی نمی با شد. ا ین ر اهبرد یاد گیرنده ها ر ا ملزم به مشارکت و تسهیم دانش با همکلاسی ها می کند. وقتی که آن ها شروع به یادگیری گروهی می کنند، شروع به مشارکت د ر عملیات شفاهی می کنند. بر عکس، د رر ابطه با زبان انگلیسی، استفاده ا ز ر اهبرد یاد گیری مشارکتی ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. به طور کلی گفته می شود که تمرین موجب کامل تر شدن یاد گیری می شود و ا ین اشاره به تخصصی است که افر اد با تکر ار چیزی بر ای چندین بار کسب می کنند. ا ز ا ین روی تمرین یک مولفه مهم بر ای یادگیری بوده و بر ای هر کسی که می خواهد مهارت کسب کند ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. بر ای مثال، سویین(۱۹۸۵) خاطر نشان ساخته است که دانشجویان بر ای د ر تولید خروجی ها ی جامع با استفاده ا ز همه منابع زبانی مورد نیا ز، نیا ز مند تمرین هستند. ا ز ا ین روی، یادگیری مشارکتی به یاد گیرنده ها د ر تمرین زبان و یادگیری به شیوه ای جامع کمک می کنند. ا ز سوی دیگر، وندی(۲۰۰۷) بر ا ین باور است که استفاده ا ز ساختار ها ی یاد گیری مشارکتی به طور رسمی و غیر رسمی موجب می شود تا آموختن د رس ها جذاب تر شود و ا ز ا ین روی دانشجویان د ر یاد گیری مشارکت واقعی د ا ر ند. ایشان می افزاید که ساختار ها ی یادگیری مشارکتی ایجاد شر ایطی می کنند که د ر آن وظایف تکمیل نمی شود مگر ا ین که دانشجویان اقدام به همکاری کنند. به ا ین ترتیب، هر عضو گروه بایستی به طور فعالانه به گروه کمک کند تا بتوان به اهداف یادگیری دست یافت.
مقدمه یادگیری مشارکتی، یک ر اهبرد آموزشی جدید می با شد که اخیر ا د ر زمینه آموزش و یادگیری ظهور کرده است. با ا ین حال ریشه د ر تاریخ آموزش دارد و ا ز ا ین روی لا زم به ذکر است که ر اهبرد یادگیری مشارکتی قبل ا ز جنگ جهانی دوم آغا ز شده است. قبل ا ز کسلر(۱۹۹۲)، ر اهبرد یاد گیری مشارکتی ریشه د ر کاربرد کلاسی د ر دهه ۱۹۷۰ میلادی داشته است که د ر طی ا ین زمان آمریکا شروع به طر احی مدل مطالعاتی بر ای یک زمینه کلاسی بر اساس مشارکت کردند. راهبرد یادگیری مشارکتی توسط کولمن(۱۹۵۹) به عنوان ابزاری بر ای کاهش رقابت بین دانشجویان یعنی د ر مدارس امریکا توسعه یافت. ایشان باور دارد که رقابت یک مولفه منفی د ر سیستم اموزشی است. ایشان پیشنهاد می کند که به جای بهبود رقابت د ر شر ایط اکادمیک که بر فر ا یند اموزش اثر دارد، مدارس بایستی رویکرد ها ی مشارکتی تری ر ا برای آموزش معرفی کنند. هم چنین، شار ان(۱۹۹۴) خاطر نشان کرده است امواج جدیدی ا ز یادگیری مشارکتی د ر اوایل دهه هفتاد پس ا ز کار ها ی جان دیوی و الیس میل و هربرت تلن در ۱۹۵۰ میلادی ظهور یافت. با گذشت چندین سال، دقیقا د ر ۱۹۷۵ میلادی، یاد گیری مشارکتی به یک ر اهبرد مورد استفاده توسط بسیاری ا ز افر اد می با شد و به ا ین ترتیب امکان بهبود رضایت متقابل، ارتباط بهتر، پذیرش سایرین و پشتیبانی میان شرکت کننده ها ی تیم ر ا داده و یک افزایش ر ا د ر طیف وسیعی ا ز ر اهبرد ها ی نگرشی د ر میان افر اد د ر گروه نشان داده است. جان و جانسون(۱۹۹۴)، پنج مولفه یادگیری مشارکتی ر ا به صورت زیر معرفی کرده اند. الف) وابستگی متقابل مثبت ب) پاسخگویی فردی؛ ج) تعامل چهره به چهره ؛ د) مهارت ها ی اجتماعی و. ه) پردا زش اطلاعات که بر ای یاد گیری گروهی موثر ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. ا ین عناصر بر ای معلمانی مهم هستند که ا ز یاد گیری مشارکتی د ر کلاس ها ی خود استفاده می کنند. د ر صورتی که معلمان ا ز عناصر فوق استفاده کنند، آن ها حداقل می توانند تضمین کنند که هر دانشجو به فرصت ها ی کافی بر ای مشارکت د ر فعالیت ها ی کلاسی دست پیدا می کند. مرور منابع یادگیری مشارکتی در آموزش زبان انگلیسی یادگیری مشارکتی ر ا می توان بر ای آموزش هر گونه ماده د رسی قابل تصور استفاده کرد و تنها مختص زبان انگلیسی نمی با شد. ا ین ر اهبرد یاد گیرنده ها ر ا ملزم به مشارکت و تسهیم دانش با همکلاسی ها می کند. وقتی که آن ها شروع به یادگیری گروهی می کنند، شروع به مشارکت د ر عملیات شفاهی می کنند. بر عکس، د رر ابطه با زبان انگلیسی، استفاده ا ز ر اهبرد یاد گیری مشارکتی ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. به طور کلی گفته می شود که تمرین موجب کامل تر شدن یاد گیری می شود و ا ین اشاره به تخصصی است که افر اد با تکر ار چیزی بر ای چندین بار کسب می کنند. ا ز ا ین روی تمرین یک مولفه مهم بر ای یادگیری بوده و بر ای هر کسی که می خواهد مهارت کسب کند ا ز اهمیت زیادی برخوردار است. بر ای مثال، سویین(۱۹۸۵) خاطر نشان ساخته است که دانشجویان بر ای د ر تولید خروجی ها ی جامع با استفاده ا ز همه منابع زبانی مورد نیا ز، نیا ز مند تمرین هستند. ا ز ا ین روی، یادگیری مشارکتی به یاد گیرنده ها د ر تمرین زبان و یادگیری به شیوه ای جامع کمک می کنند. ا ز سوی دیگر، وندی(۲۰۰۷) بر ا ین باور است که استفاده ا ز ساختار ها ی یاد گیری مشارکتی به طور رسمی و غیر رسمی موجب می شود تا آموختن د رس ها جذاب تر شود و ا ز ا ین روی دانشجویان د ر یاد گیری مشارکت واقعی د ا ر ند. ایشان می افزاید که ساختار ها ی یادگیری مشارکتی ایجاد شر ایطی می کنند که د ر آن وظایف تکمیل نمی شود مگر ا ین که دانشجویان اقدام به همکاری کنند. به ا ین ترتیب، هر عضو گروه بایستی به طور فعالانه به گروه کمک کند تا بتوان به اهداف یادگیری دست یافت.
Description
INTRODUCTION Cooperative learning is not a new teaching strategy, but appeared recently in the field of teaching and learning; but it has its roots in the history of education, so it is important to remember that the cooperative learning strategy started just before World War II. According to Kessler (1992), the cooperative learning strategy finds its roots in in the classroom application a long time ago in the 1970s when the USA began to design a model of study for a classroom context based on cooperation. The cooperative learning strategy was developed by Coleman (1959) as a means to reduce competition between students, namely in American schools. He believes that competition is a negative component in the educational system. He also suggests that instead of encouraging competition in the academic setting which effects the process of education; schools should introduce more collaborative approaches to teaching. Likewise, Sharan (1994) mentions that new waves of cooperative learning appeared in the early seventies, following the pioneering work of John Dewey and later Alice Miel and Herbert Thelen in the 1950s. As the years went by, more exactly in 1975 cooperative learning has become strategy applied by many people and it helped them to promote mutual satisfaction, better communication, acceptance of others and support among the participants of the team, and has shown an increase in a variety of thinking strategies among individuals in the group. Johnson and Johnson (1994) introduce the five elements of cooperative learning as: a) positive interdependence; b) individual accountability; c) face-to-face interaction; d) social skills and; e) processing information, which are considered essential for effective group learning. These elements are cornerstones for teachers who use cooperative learning in their classes. If teachers apply the elements above; they at least guarantee that every student is going to get adequate opportunities to participate in the class activities. Review of Literature Cooperative Learning in Teaching English Cooperative learning can be used to teach any imaginable subject, not just the English language. This strategy requires learners to participate and share their knowledge with other classmates. Once they start learning in groups, they will unobtrusively be engaged in oral practice. In contrast, when it comes to English, it is actually important to use cooperative learning strategy. It is well known that practice makes perfect; which refers to the expertise people gain when they repeat something many times. So, practice is an important component for learning and it is necessary for anyone to become an expert in skill. For example, Sawin (1985, p.235) states that “students need practice in producing comprehensive output using all the language resources they have already acquired”. Therefore, cooperative learning helps learners practice the language they are learning in a very comprehensible way. On the other hand, Wendy (2007) believes that using cooperative learning structures both formally and informally can make lessons into fun, where students are really involved in their learning. He adds that cooperative learning structures create a situation in which tasks will not be completed unless students cooperate. Therefore, each group member must contribute actively in the group so that they can reach their learning goals.
