مقاومت القا شده برای کنترل ضایعات و پوسیدگی پس از برداشت میوه ها و سبزیجات / Induced resistance to control postharvest decay of fruit and vegetables

مقاومت القا شده برای کنترل ضایعات و پوسیدگی پس از برداشت میوه ها و سبزیجات Induced resistance to control postharvest decay of fruit and vegetables

  • نوع فایل : کتاب
  • زبان : فارسی
  • ناشر : الزویر Elsevier
  • چاپ و سال / کشور: 2016

توضیحات

چاپ شده در مجله بیولوژی و تکنولوژی پس از برداشت محصول – Postharvest Biology and Technology
رشته های مرتبط کشاورزی، فیزیولوژی و فناوری پس از برداشت محصولات باغبانی، علوم باغبانی
۱- مقدمه تحقیقات اخیر نشان داده است که بیش از یک سوم سبزیجات و میوه های برداشت شده از بین می رود( فائو ۲۰۱۱،USDA 2014، OECD 2014). بیشتر خسارت ها و و ضایعات به دلیل عفونت های پاتوژن در مزرعه یا پس از برداشت می باشد که منجر به ضایعات پس از برداشت در زمان رسیدگی میوه ها و سبزیجات می شود. به علاوه، در طی دهه اخیر، چندین قارچ کش پس از برداشت که دارای طیف وسیعی از اهداف می باشند از بازار به دلایل زیر حذف شده اند ۱- انتخاب ایزوله های قارچی مقاوم ۲- مسمومیت به انسان و محیط زیست ۳- افزایش نگرانی مصرف کننده در خصوص خطر بقایای افت کش ها بر روی محصولات و قوانین سخت گیرانه از فروشگاه های مختلف در خصوص کمیت و تعداد ترکیبات فعال در مواد غذایی به صورت درصدی از آستانه بقایای حداکثر و ۴- افزایش هزینه های ثبت و ثبت مجدد( رومانزی و همکاران ۲۰۱۶ الف). از این روی، علاقه روز افزونی به یافتن جایگزین های ایمن، ارزان و سازگار با محیط زیست برای قارچ کش های سنتتیک برای کنترل تخریب پس از برداشت میوه های تازه با شیوه های زیستی، شیمیایی و فیزیکی در راستای ایجاد یک راهبرد پایدار برای مدیریت ضایعات پس از برداشت میوه و سبزیجات وجود دارد. این رویکرد در طی سال های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است که در طی آن مقالات بسیاری در خصوص مقاومت القا شده از یک مقاله در حدود ۳۰ سال پیش تا بیش از ۸۰۰ مقاله در ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ نوشته شده اند و به دلیل ابزار های جدید، دانش بیشتری در زمینه پاسخ میزبان به روش های مختلف کنترل حاصل شده است( هرشکاویتز و همکاران ۲۰۱۳، کاپر و همکاران ۲۰۱۴). اثرات سودمند مقاومت القا شده در محیط پس از برداشت از دو دهه پیش به خوبی اثبات شده اند. برای مثال، استفاده از تیمار گرمایی برای کاهش اسیب سرما و وقوع بیماری در میوه از طریق القای مقاومت میزبان، به طور گسترده ای مطالعه شده است( لوری و پدریکی ۲۰۱۴). اشعه فرابنفش و مواجهه با نور خورشید نیز موجب القای مقاومت به پاتوژن ها و تحمل سرما در بسیاری از محصولات شده است( ویلسون و همکاران ۱۹۹۴، روان و همکاران ۲۰۱۵، سیوانکلیانی و همکاران ۲۰۱۶). اخیرا، القا کننده های مختلف نظیر اجزای دیواره های سلولی، عصاره های گیاهی، ترکیبات با منشا زیستی و مواد شیمیایی سنتتیک، موجب تحریک مقاومت گیاه به حمله پاتوژن می شود( والترز و فانتین ۲۰۰۹). به علاوه، عوامل کنترل زیستی موجب ایجاد مقاومت در برابر پاتوژن می شود( والاد و گودمن ۲۰۰۴، داراکا و هامرشیدت ۲۰۰۵، لیون ۲۰۰۷). با این حال، برای القای مقاومت صحیح در گیاهان مختلف، اگاهی و درک فعل و انفعالات میزبان-کیکروب و اثرات بر روی فیزیولوژی پس از برداشت و مدیریت میوه ها و سبزیجات مختلف لازم است( دا راکا و هامرشیدت ۲۰۰۵). در این جا، ما به بررسی القا کننده های بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی برای کنترل بیماری پس از برداشت میوه ها و سبزیجات پرداخته و مکانیسم های عمل پیشنهادی آن ها را برجسته تر می کنیم. ۲- مکانیسم های موجود در مقاومت القا شده تشالقاء کننده های زیستی مختلف( قارچ ها، باکتری ها، ویروس ها، فیتوپلاسما و حشرات) و تنش های غیره زنده( برای مثال القا کننده های شیمیایی و فیزیکی) موجب تحریک مقاومت در گیاهان شده و موسوم به مقاومت القا شده است( پیسرت و همکاران ۲۰۱۲، والتز و همکاران ۲۰۱۳، پیستر و همکاران ۲۰۱۴). این می تواند موجب بیان سریع پاسخ های دفاعیمی شود( کانتران و همکاران ۲۰۰۲، فو و دانگ ۲۰۱۳). نمونه هایی از تیمار ها برای القای مقاومت در بافت های میزبان و مکانیسم های معرف، در شکل ۲ گزارش شده است. می توان مقاومت القا شده را طوری تصور کرد که توسط ترکیبی از تیمار ها برای تحریک یک ابری از پاسخ های دفاعی تولید می شوند. دو نوع مقاومت القا شده در گیاهان وجود دارد: مقاومت اکتسابی سیستمی (SAR) و مقاومت سیستمی القا شده(ISR). هر دوی این مکانیسم ها منجر به ایجاد دفاع های می شوند که موجب بروز مقاومت طولانی در برابر طیف وسیعی از میکرو ارگانیسم ها شده و با فیتو هورمون هایی نظیر اسید سالیسیلیک (SA)، جاسمونیک اسید (JA) و اتیلن (ET) تسهیل می شود.SAR یا مقاومت اکتسابی سیستمی نیازمند مولکول سیگنال SA بوده و با انباشت پروتین های مرتبط با پاتوژنز ارتباط دارد که منجر به افزایش مقاومت می شود( دورانت و دانک ۲۰۰۴). در عوض، مسیر های ISR مستقل از SA هستند و این در حالی است که به JA و ET نیز وابسته هستند( وان ویز و همکاران ۱۹۹۹). این مقاومت القا شده به طور مستقیم موجب فعال سازی پاسخ های دفاع گیاهی نمی شود بلکه گیاه را به حالت هشدار فعال سازی می کند به طوری که حمله پاتوژن ها در اینده با مقاومت کارامدی مواجه خواهد شد. این پدیده موسوم به اثر پرایمینگ است( کانرات و همکاران ۲۰۰۶، جانگ و همکاران ۲۰۰۹) و یکی از مهم ترین اثرات پرایمینگ، کلونیزاسیون ریشه توسط ریزوباکتریای بهبود دهنده رشد گیاهی(PGPR) می باشد که موجب بروز نمو گیاهی و مقاومت از طریق ISR می شود( والاد و گ.دمن ۲۰۰۴، وارهیج و همکاران ۲۰۱۰). اگرچه PGPR می تواند القای ISR کند، سایر القا کننده ها موجب تحریکSAR یا هر دوی این سیستم ها می شود

Description

۱٫ Introduction Recent investigations have shown that more than one third of harvested fruit and vegetables are lost (FAO, 2011; USDA, 2014; OECD, 2014). Most losses occur due to pathogen infections in the field or after harvest, which lead to postharvest decay, when fruit ripen and vegetables senesce. Moreover, during the last decade, several postharvest fungicides that often had wide spectra of targets have been withdrawn from the market, due to: (i) selection of resistant fungal isolates; (ii) toxicity to humans and the environment; (iii) increasing consumer concern toward risk of pesticide residues on products, with the consequent strict requirements from several major supply chains for the quantity and number of active ingredient(s) on foodstuffs, as percentages of maximum residue limit; and (iv) increasing costs of registration and re-registration (Romanazzi et al., 2016a). Therefore, there is growing interest in finding cheap, safe, and eco-friendly alternatives to synthetic fungicides for the control of postharvest decay * Corresponding author. of fresh produce. Induction of plant resistance by biological, chemical, or physical means is considered a sustainable strategy to manage postharvest decay of fruit and vegetables. This approach has gained increasing interest during recent years, in which we can see a high trend in papers dealing with induced resistance, from few ones recorded 30 years ago to more than 800 recorded yearly in 2013–۲۰۱۵ (Fig. 1), and due to new tools, further knowledge has been obtained on host responses to various methods of control (Hershkovitz et al., 2013; Gapper et al., 2014). The beneficial effects of induced resistance in the postharvest environment were originally demonstrated about two decades ago. For example, the use of heat treatment to decrease chilling injury and disease incidence in fruit through the induction of host resistance has been extensively studied (Lurie and Pedreschi, 2014). Ultraviolet-C (UV-C) irradiation and exposure to sunlight have been shown to induce resistance to pathogens and chilling tolerance in many harvested commodities (Wilson et al., 1994; Ruan et al., 2015; Sivankalyani et al., 2016). More recently, different inducers, such as cell-wall components, plant extracts, compounds of biological origin, and synthetic chemicals, have been shown to trigger plant resistance to pathogen attack locally and systemically (Walters and Fountaine, 2009). Moreover, biological control agents can induce plant resistance to pathogens (Vallad and Goodman, 2004; Da Rocha and Hammerschmidt, 2005; Lyon, 2007). However, to correctly induce resistance in different plants, it is necessary to know and understand the host–microbe interactions, and the effects on postharvest physiology and handling of the different fruit and vegetables (Da Rocha and Hammerschmidt, 2005). Here, we review the different biological, physical, and chemical inducers that have been shown to control postharvest diseases of fruit and vegetables, and highlight their proposed mechanisms of action. ۲٫ Mechanisms involved in induced resistance Various biotic inducers (e.g., fungi, bacteria, viruses, phytoplasma, insects) and abiotic stresses (e.g., chemical and physical inducers) can trigger resistance in plants, which is known as ‘induced resistance’ (Pieterse et al., 2012; Walters et al., 2013; Pieterse et al., 2014). These can produce rapid expression of defense responses (Conrath et al., 2002; Fu and Dong, 2013). Examples of treatments able to induce resistance in host tissues and of representative mechanisms involved are reported in Fig. 2. We can imagine induced resistance as produced by an array of treatments that elicit a cloud of defense responses. There are two types of induced resistance in plants: systemic acquired resistance (SAR) and induced systemic resistance (ISR). Both of these mechanisms can induce defenses that confer long-lasting protection against a broad spectrum of microorganisms, and are mediated by phytohormones, such as salicylic acid (SA), jasmonic acid (JA), and ethylene (ET). SAR requires the signal molecule SA and is associated with accumulation of pathogenesis-related (PR) proteins, which are believed to contribute to resistance (Durrant and Dong, 2004). Instead, the ISR pathway functions independently of SA, while it is dependent on JA and ET (Van Wees et al., 1999). This induced resistance does not directly activate plant defense responses, but activates the plant to a state of ‘alertness’, so that a future pathogen attack will be strongly and efficiently responded to. This phenomenon is also known as the ‘priming effect’ (Conrath et al., 2006; Jung et al., 2009), and one of the most known priming effects is root colonization by plant-growth-promoting rhizobacteria (PGPR), which induce plant development and ISR-mediated resistance (Vallad and Goodman, 2004; Verhage et al., 2010). While PGPR induces ISR, other inducers can activate SAR or both of these systems.
اگر شما نسبت به این اثر یا عنوان محق هستید، لطفا از طریق "بخش تماس با ما" با ما تماس بگیرید و برای اطلاعات بیشتر، صفحه قوانین و مقررات را مطالعه نمایید.

دیدگاه کاربران


لطفا در این قسمت فقط نظر شخصی در مورد این عنوان را وارد نمایید و در صورتیکه مشکلی با دانلود یا استفاده از این فایل دارید در صفحه کاربری تیکت ثبت کنید.

بارگزاری