اصول اولیه مدیریت دولتی: گذشته و حال Premises of Publie Administration: Past and Emerging
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : JSTOR
- چاپ و سال / کشور: 2015
توضیحات
چاپ شده در مجله انجمن آمریکایی مدیریت دولتی – American Society for Public Administration
رشته های مرتبط مدیریت، مدیریت دولتی
تدوین کتب درسی اجزای اصلی تدوین کتابهای مربوط به این زمینه در سالهای ۱۹۲۶-۱۹۲۷ را میتوان بطور خیلی خلاصه ای از این قرار ذکر کرد: ۱٫ مفهوم دو وجهی مدیریت-سیاست کاملا موردپذیرش بوده و بعنوان هدفی تعریف شد. مدیریت بعنوان یک زمینه ی مستقل تعریف میشود که ارزشها، قوانین و متدهای خاص خود را دارد. ۲٫ تئوری سازمانی با استفاده از مفاهیم و اصطلاحات “مدیریت علمی” بیان شد. این مفاهیم و اصطلاحات بیشتر مشکلات و معضلات موجود سازمانی را بیان میکردند: ضرورت وجود سلسله مراتب، قسمتهای مختلف، کنترل محدودتر، تقسیم کارها بر اساس اصول “علمی”، پروسه، موقعیت، و ارباب رجوع. ۳٫ استفاده از بودجه ی اجرایی برای هماهنگی، برنامه ریزی، و کنترل اصولی تعیین گردید. ۴٫ مدیریت پرسنل به عنوان بخشی از اقدامات منطقی و عقلانی تعریف شد(مشاغل باید تعریفی “علمی” داشته باشند و گزینش و پرداخت حقوق کارکنان بایستی بر اساس متدهای “علمی” صورت پذیرد). ۵٫ جهت تضمین رقابت سالم، تخصص و حضور عقلانیت در سازمان مزایای شغلی باید “بی طرفانه” و “بیغرضانه” ارائه شوند. ۶٫ نیاز به قوانین مدیریتی و اداری است تا معیارها و اصول اقدامات مناسب و مقتضی در امور اداری و سازمانی تعریف شوند. در این متون مدیریت عمومی نهادهای دولتی امری عادی تلقی شده بود. پاسخگویی مدیران و کارمندان ادارات هنوز بعنوان مشکل مطرح نبود، چراکه همه در آن زمان بر این باور بودند که بحث سیاست و ادارات از هم جدا هستند. وقایع رکود اقتصادی دهه ی ۱۹۳۰ (نیودیل و پدیداری خدمات بزرگ دولتی) در ابتدا در تایید اصول اولیه ی ذکر شده در این متون بود. توسعه ی دولت بخصوص به لحاظ حجم، درجه ی پیچیدگی جوانب آن و اختیارات نهادهای اداری اقدامات عقلانی در نهادها و قسمتهای اجرایی جدید را هر چه بیشتر ضروری تر و مقتضی تر میکرد. خیلی از مدرسان و دانشجویان مدیریت دولتی به مشاغل اداری روی آورند. گزارش کمیته ی ریاست جمهوری در رابطه با مدیریت اداری، مقالات گالیک و اورویک درباره ی علم مدیریت(موسسه ی مدیریت عمومی دانشگاه کلمبیا) در سال ۱۹۳۷ اوج تفکرات سنتی در مدیریت دولتی در ایالات متحده بود. مقالات گالیک و اورویک خلاصه ای از یازده نوشته ی دیگر درباره ی مفاهیم قدیمی مربوط به مدیریت تجاری و دولتی در ایالات متحده و اروپای آن زمان و مبانی علم مدیریت بودند. شایان ذکر است که در بین ده مولف در این زمینه فقط گالیک متخصص علوم سیاسی بود. گزارش کمیته ی ریاست جمهوری با زبانی گویا اصول مدیریت حاصله از متون سالهای ۱۹۲۷-۱۹۲۶ را ارائه میکرد. این گزارش مدیریت دولتی را بعنوان نظامی مقرراتی و اصولی بیشتر جا انداخت و موجب تغییرات حائز اهمیت و موثری در جوانب اجرایی دولت گردید. اختلافات موجود در سالهای بعد از جنگ ولی این مفاهیم سنتی در زمینه ی مباحث مدیریتی زمان کوتاهی تداوم داشت. وقوع جنگ دوم جهانی مانع توسعه ی بیشتر تحقیقات مربوط به مدیریت دولتی شد. چنانچه در انتهای جنگ چیزی جز نفاق و کج روی در این زمینه وجود نداشت. مفاهیم و ایده های سنتی قبل از جنگ در گزارشات دو کمیسیون هوور، در اکثر کتب درسی، و در تحقیقات مدیریتی عجولانه ی بعد از جنگ در سطوح ایالتی و محلی دوباره احیا میشود. با این وجود اختلافات فراوانی در سوابق تحقیقی آن دوره(در نشریات و..) دیده میشود. این اختلافات حول سه محور عمده هستند: ۱٫ حمله به مفهوم دو وجهی سیاست-مدیریت. تعداد قابل توجهی از دانشمندان سیاسی به این اصل اساسی و قدیمی مدیریت دولتی در سالهای قبل از جنگ همواره به دیده ی شک مینگریستند؛ از نظر آنها نهادها و کارکنان اداری بایستی در امور سیاسی حضور داشته باشند. در آن زمان برخی از آنهاییکه در عرصه ی مدیریت دولتی بنوعی حضور داشتند خود بر این طرز تفکر صحه میگذاشتند. اولین کتاب درسی که بعد از جنگ منتشر شد(جوانب مدیریت دولتی به ویراستاری فریتز مورستین مارکس) و ۱۴ دانشمند سیاسی در تالیف آن مساعدت داشتند تاکید جدید و در عین حال میانه ای به حضور مدیران و نهادهای اداری در سیاست گذاریها و در امورات سیاسی وجود داشت. پل اچ. آپلبای در رساله ی تحقیقی تاثیر گذارش(سیاست و مدیریت) با بی پروایی مدیریت را بعنوان “پروسه ی سیاسی هشتم” تعریف میکند. هربرت ای. سیمون، دونالد دبلیو. اسمیتبرگ و ویکتور ای. تامپسون در سال ۱۹۵۰ طی دومین کتاب بعد از جنگ تعریف نظام مندی از مدیریت دولتی بعنوان روندی سیاسی و گروهی ارائه میکنند. در سال ۱۹۵۲ اولین کتاب مرجع در زمینه ی مدیریت دولتی(تحت عنوان مدیریت دولتی و توسعه ی سیاسی به ویراستاری هارولد استین) منتشر میشود. در هر یک از مطالعات آمده در این کتاب به نقش سیاسی مدیران تاکید میشود؛ هارولد استین در مقاله ی اول این کتاب بطور صریح اصطلاح “مدیریت دولتی بعنوان سیاست” را بکار میبرد. این فعالیتها طی چند سال بعد از جنگ در نهایت موجب تثبیت مدیریت دولتی در متون پژوهشی بعنوان امری سیاسی(حضور عمیق در عرصه ی سیاست) شد. ۲٫ حمله به مبانی علمی مدیریت. اصولی که مدیریت دولتی قبل از جنگ از مدیریت علمی وام گرفته بود توسط همه ی آنهاییکه مدیریت را پروسه ی سیاسی میدانستند مورد انتقاد واقع شدند. دانشجویان تاریخ و نیز سیر تغییرات مفاهیم مدیریتی خیلی زود به کمک این منتقدان آمدند. مثلا دوایت والدو در مطالعه ی خود راجع به مفاهیم سیاسی مدیریت دولتی در آمریکا(انتشارات رونالد) نشان میدهد که مفروضات و مبانی مدیریت سنتی چقدر به لحاظ فرهنگی و سیاسی محدود و کم عمق و نیز غیرعلمی هستند. خیلی زود گروه سومی به این منتقدان قدرتمند ملحق شدند: منادیان علم مدیریتی جدید. نماینده ی برجسته ی این مکتب فکری هربت سیمون بوده است. وی در “رفتار مدیریتی: مطالعه ای راجع به سیر تصمیم گیری در سازمانهای اداری” نه فقط به “اصول” سنتی مدیریت دولتی تاخته و آنها را قواعدی کلی میخواند بلکه علم مدیریتی جدیدی را بر اساس منطق مفاهیم عمل گرایانه(واقعیت باید از ارزشها جدا باشد) ارائه میدهد. از نظر سیمون مفهوم دو وجهی واقعیت-ارزش بایستی جایگزین مفهوم دو وجهی سیاست-مدیریت شود. این منتقدان در نهایت موفق شدند. ادعاهای سنتی مبنی بر علمی و جهانشمول بودن مفاهیم مدیریتی بازنگری شدند. البته این مفاهیم سنتی کاملا از متون مدیریت دولتی ناپدید نشدند و نیز از سوی دیگر علم جدید مدیریتی بطور گسترده مورد پذیرش واقع نشد. ۳٫ مطالعات جامعه شناختی بوروکراسی. جریان فکری دیگر که به مخالفتهای بعد از جنگ با نظام سنتی مساعدت نمود مطالعات “جامعه شناختی” بوروکراسی های دولتی بود. تاثیر اولیه ی مطالعات بر مفاهیم سنتی خدمات شغلی بود. فی المثال فیلیپ سلزنیک و گرس روتز نوعی بوروکراسی شغلی ارائه کردند که بطور عمیقی با سیاست مرتبط بود. این دو نشان دادند که مشکل بوروکراسی شغلی بیشتر سیاسی و ارزشی است تا علمی.
رشته های مرتبط مدیریت، مدیریت دولتی
تدوین کتب درسی اجزای اصلی تدوین کتابهای مربوط به این زمینه در سالهای ۱۹۲۶-۱۹۲۷ را میتوان بطور خیلی خلاصه ای از این قرار ذکر کرد: ۱٫ مفهوم دو وجهی مدیریت-سیاست کاملا موردپذیرش بوده و بعنوان هدفی تعریف شد. مدیریت بعنوان یک زمینه ی مستقل تعریف میشود که ارزشها، قوانین و متدهای خاص خود را دارد. ۲٫ تئوری سازمانی با استفاده از مفاهیم و اصطلاحات “مدیریت علمی” بیان شد. این مفاهیم و اصطلاحات بیشتر مشکلات و معضلات موجود سازمانی را بیان میکردند: ضرورت وجود سلسله مراتب، قسمتهای مختلف، کنترل محدودتر، تقسیم کارها بر اساس اصول “علمی”، پروسه، موقعیت، و ارباب رجوع. ۳٫ استفاده از بودجه ی اجرایی برای هماهنگی، برنامه ریزی، و کنترل اصولی تعیین گردید. ۴٫ مدیریت پرسنل به عنوان بخشی از اقدامات منطقی و عقلانی تعریف شد(مشاغل باید تعریفی “علمی” داشته باشند و گزینش و پرداخت حقوق کارکنان بایستی بر اساس متدهای “علمی” صورت پذیرد). ۵٫ جهت تضمین رقابت سالم، تخصص و حضور عقلانیت در سازمان مزایای شغلی باید “بی طرفانه” و “بیغرضانه” ارائه شوند. ۶٫ نیاز به قوانین مدیریتی و اداری است تا معیارها و اصول اقدامات مناسب و مقتضی در امور اداری و سازمانی تعریف شوند. در این متون مدیریت عمومی نهادهای دولتی امری عادی تلقی شده بود. پاسخگویی مدیران و کارمندان ادارات هنوز بعنوان مشکل مطرح نبود، چراکه همه در آن زمان بر این باور بودند که بحث سیاست و ادارات از هم جدا هستند. وقایع رکود اقتصادی دهه ی ۱۹۳۰ (نیودیل و پدیداری خدمات بزرگ دولتی) در ابتدا در تایید اصول اولیه ی ذکر شده در این متون بود. توسعه ی دولت بخصوص به لحاظ حجم، درجه ی پیچیدگی جوانب آن و اختیارات نهادهای اداری اقدامات عقلانی در نهادها و قسمتهای اجرایی جدید را هر چه بیشتر ضروری تر و مقتضی تر میکرد. خیلی از مدرسان و دانشجویان مدیریت دولتی به مشاغل اداری روی آورند. گزارش کمیته ی ریاست جمهوری در رابطه با مدیریت اداری، مقالات گالیک و اورویک درباره ی علم مدیریت(موسسه ی مدیریت عمومی دانشگاه کلمبیا) در سال ۱۹۳۷ اوج تفکرات سنتی در مدیریت دولتی در ایالات متحده بود. مقالات گالیک و اورویک خلاصه ای از یازده نوشته ی دیگر درباره ی مفاهیم قدیمی مربوط به مدیریت تجاری و دولتی در ایالات متحده و اروپای آن زمان و مبانی علم مدیریت بودند. شایان ذکر است که در بین ده مولف در این زمینه فقط گالیک متخصص علوم سیاسی بود. گزارش کمیته ی ریاست جمهوری با زبانی گویا اصول مدیریت حاصله از متون سالهای ۱۹۲۷-۱۹۲۶ را ارائه میکرد. این گزارش مدیریت دولتی را بعنوان نظامی مقرراتی و اصولی بیشتر جا انداخت و موجب تغییرات حائز اهمیت و موثری در جوانب اجرایی دولت گردید. اختلافات موجود در سالهای بعد از جنگ ولی این مفاهیم سنتی در زمینه ی مباحث مدیریتی زمان کوتاهی تداوم داشت. وقوع جنگ دوم جهانی مانع توسعه ی بیشتر تحقیقات مربوط به مدیریت دولتی شد. چنانچه در انتهای جنگ چیزی جز نفاق و کج روی در این زمینه وجود نداشت. مفاهیم و ایده های سنتی قبل از جنگ در گزارشات دو کمیسیون هوور، در اکثر کتب درسی، و در تحقیقات مدیریتی عجولانه ی بعد از جنگ در سطوح ایالتی و محلی دوباره احیا میشود. با این وجود اختلافات فراوانی در سوابق تحقیقی آن دوره(در نشریات و..) دیده میشود. این اختلافات حول سه محور عمده هستند: ۱٫ حمله به مفهوم دو وجهی سیاست-مدیریت. تعداد قابل توجهی از دانشمندان سیاسی به این اصل اساسی و قدیمی مدیریت دولتی در سالهای قبل از جنگ همواره به دیده ی شک مینگریستند؛ از نظر آنها نهادها و کارکنان اداری بایستی در امور سیاسی حضور داشته باشند. در آن زمان برخی از آنهاییکه در عرصه ی مدیریت دولتی بنوعی حضور داشتند خود بر این طرز تفکر صحه میگذاشتند. اولین کتاب درسی که بعد از جنگ منتشر شد(جوانب مدیریت دولتی به ویراستاری فریتز مورستین مارکس) و ۱۴ دانشمند سیاسی در تالیف آن مساعدت داشتند تاکید جدید و در عین حال میانه ای به حضور مدیران و نهادهای اداری در سیاست گذاریها و در امورات سیاسی وجود داشت. پل اچ. آپلبای در رساله ی تحقیقی تاثیر گذارش(سیاست و مدیریت) با بی پروایی مدیریت را بعنوان “پروسه ی سیاسی هشتم” تعریف میکند. هربرت ای. سیمون، دونالد دبلیو. اسمیتبرگ و ویکتور ای. تامپسون در سال ۱۹۵۰ طی دومین کتاب بعد از جنگ تعریف نظام مندی از مدیریت دولتی بعنوان روندی سیاسی و گروهی ارائه میکنند. در سال ۱۹۵۲ اولین کتاب مرجع در زمینه ی مدیریت دولتی(تحت عنوان مدیریت دولتی و توسعه ی سیاسی به ویراستاری هارولد استین) منتشر میشود. در هر یک از مطالعات آمده در این کتاب به نقش سیاسی مدیران تاکید میشود؛ هارولد استین در مقاله ی اول این کتاب بطور صریح اصطلاح “مدیریت دولتی بعنوان سیاست” را بکار میبرد. این فعالیتها طی چند سال بعد از جنگ در نهایت موجب تثبیت مدیریت دولتی در متون پژوهشی بعنوان امری سیاسی(حضور عمیق در عرصه ی سیاست) شد. ۲٫ حمله به مبانی علمی مدیریت. اصولی که مدیریت دولتی قبل از جنگ از مدیریت علمی وام گرفته بود توسط همه ی آنهاییکه مدیریت را پروسه ی سیاسی میدانستند مورد انتقاد واقع شدند. دانشجویان تاریخ و نیز سیر تغییرات مفاهیم مدیریتی خیلی زود به کمک این منتقدان آمدند. مثلا دوایت والدو در مطالعه ی خود راجع به مفاهیم سیاسی مدیریت دولتی در آمریکا(انتشارات رونالد) نشان میدهد که مفروضات و مبانی مدیریت سنتی چقدر به لحاظ فرهنگی و سیاسی محدود و کم عمق و نیز غیرعلمی هستند. خیلی زود گروه سومی به این منتقدان قدرتمند ملحق شدند: منادیان علم مدیریتی جدید. نماینده ی برجسته ی این مکتب فکری هربت سیمون بوده است. وی در “رفتار مدیریتی: مطالعه ای راجع به سیر تصمیم گیری در سازمانهای اداری” نه فقط به “اصول” سنتی مدیریت دولتی تاخته و آنها را قواعدی کلی میخواند بلکه علم مدیریتی جدیدی را بر اساس منطق مفاهیم عمل گرایانه(واقعیت باید از ارزشها جدا باشد) ارائه میدهد. از نظر سیمون مفهوم دو وجهی واقعیت-ارزش بایستی جایگزین مفهوم دو وجهی سیاست-مدیریت شود. این منتقدان در نهایت موفق شدند. ادعاهای سنتی مبنی بر علمی و جهانشمول بودن مفاهیم مدیریتی بازنگری شدند. البته این مفاهیم سنتی کاملا از متون مدیریت دولتی ناپدید نشدند و نیز از سوی دیگر علم جدید مدیریتی بطور گسترده مورد پذیرش واقع نشد. ۳٫ مطالعات جامعه شناختی بوروکراسی. جریان فکری دیگر که به مخالفتهای بعد از جنگ با نظام سنتی مساعدت نمود مطالعات “جامعه شناختی” بوروکراسی های دولتی بود. تاثیر اولیه ی مطالعات بر مفاهیم سنتی خدمات شغلی بود. فی المثال فیلیپ سلزنیک و گرس روتز نوعی بوروکراسی شغلی ارائه کردند که بطور عمیقی با سیاست مرتبط بود. این دو نشان دادند که مشکل بوروکراسی شغلی بیشتر سیاسی و ارزشی است تا علمی.
Description
The Textbooks’ Codification THE main elements of this codification of 1926-27 may be very briefly summarized: i. The politics-administration dichotomy was assumed both as a self-evident truth and as a desirable goal; administration was perceived as a self-contained world of its own, with its own separate values, rules, and methods. 2. Organization theory was stated in “scientific management” terms; that is, it was seen largely as a problem in organization technology-the necessities of hierarchy, the uses of staff agencies, a limited span of control, subdivision of work by such “scientific” principles as purpose, process, place, or clientele. 3. The executive budget was emphasized as an instrument of rationality, of coordination, planning, and control. 4. Personnel management was stressed as an additional element of rationality (jobs were to be described “scientifically,” employees were to be selected, paid, advanced by “scientific” methods). 5. A “neutral” or “impartial” career service was required to insure competence, expertise, rationality. 6. A body of administrative law was needed to prescribe standards of due process in administrative conduct. In these pioneer texts the responsibility of administrative agencies to popular control was a value taken-for-granted; the responsiveness of administrators and bureaucrats was not seen as a problem because everyone then understood that politics and policy were separate from administration, which was concerned exclusively with the execution of assignments handed down from the realm of politics. The events of the 1930’s-depression, New Deal, the rise of Big Government-served at first to confirm the premises of the texts. The expansion of government, especially the great growth in the size, complexity, and discretionary power of administrative agencies, was regarded as making all the more relevant and urgent the tools of rationality which public administration offered to the practitioners in the new and expanded agencies of the executive branch. Many of the teachers and the students of public administration themselves became practitioners. The Report of the President’s Committee on Administrative Management and its literary companion-piece, the Gulick and Urwick Papers on the Science of Administration (Institute of Public Administration, Columbia University), both appearing in 1937, represent the high noon of orthodoxy in public administration theory in the United States. In the Gulick and Urwick Papers were brought together eleven essays constituting the classic statements then available in the United States and Europe, in business and public administration, of the elements believed to be embodied in the science of administration. (It is perhaps worth noting that of the ten authors only Gulick wrote as a political scientist.) The Report of the President’s Committee, for its part, set forth in eloquent language the prescriptions of public administration made orthodox by the texts of 1926-27. The significant and impressive managerial changes in the executive branch of the national government which were made as a result of the Report strengthened the prestige of public administration as a body of precepts. Post-War Dissent BUT the high noon of orthodoxy had a brief hour of prominence. World War II interrupted the further development of public administration research and literature, and at the close of the war the resumption took the form of dissent and heterodoxy. Prewar orthodoxy, it is true, was reasserted in the Reports of the two Hoover Commissions, in most of the textbooks, and in the rash of post-war administrative surveys at state and local government levels. There was, however, a strong ferment of dissent in the monographic literature, in the journals, and elsewhere. The dissent took three main lines: . The assault upon the politics-administration dichotomy. This keystone of pre-war orthodox public administration had always been viewed with some skepticism by a considerable number of political scientists (particularly by those mainly concerned with political theory or with the political process); to them, all administrative agencies and their staffs seemed to be involved in politics. This view was now to recruit strong support from within the public administration fraternity itself. The first textbook to appear after the war-Fritz Morstein Marx (editor), The Elements of Public Administration (Prentice-Hall, 1946), with 14 political scientists among its contributors-brought a new, if still mild, emphasis upon the involvement of administrators and administrative agencies in policy formation, in the use of discretionary power, and in the general political process. In 1949 Paul H. Appleby’s influential monograph, Policy and Administration (University of Alabama Press), boldly and persuasively described administration as “the eighth political process.” In 1950 the second post-war text-Herbert A. Simon, Donald W. Smithburg, and Victor A. Thompson, Public Administration (Alfred A. Knopf) -presented a systematic exposition of public administration as a political and group process. In 1952 the first casebook in public administration-significantly titled Public Administration and Policy Development, Harold Stein (editor), (Harcourt, Brace and Co.)-emphasized in each of its case studies the political role of the administrator; and, in the introductory essay, Harold Stein wrote incisively of “public administration as politics.” These several illustrations serve to reveal the stages by which public administration as politics, as involved deeply in policy and values, was firmly established in the literature of public administration within a few years after the war. Even the most orthodox texts yielded some ground on the doctrine that politics and administration were separable. 2. The assault upon the claims to science and to universal principles of administration. The premises which pre-war public administration had borrowed primarily from scientific management were of course necessarily subjected to criticism by all those who were asserting that administration was a political process. These critics were soon joined by the students of the history and development of administrative theory. When, for example, Dwight Waldo published in 1948 his important study, The A dministrative State: A Study of the Political Theory of American Public Administration (The Ronald Press), he demonstrated how value-loaded, how culture-bound, how political-in short, how “unscientific”-were the premises, the “principles,” the logic, of orthodox public administration. To these powerful critical voices there was soon added a third group: the prophets of a new science of administration. The outstanding representative of this school of thought has been Herbert Simon whose Administrative Behavior: A Study of Decision-Making Processes in Administrative Organizations (Macmillan Co., 1947) not only attacked the orthodox “principles” of public administration as being merely “proverbs” but also presented a new administrative science based upon the argument of logical-positivism that facts must be separated from values. For Simon, the orthodox politics-administration dichotomy was to be replaced by the new fact-value dichotomy. These critics have successfully made their point. The claims to scientific principles and to their universal applicability have been placed on the defensive although they have not entirely disappeared from the literature of public administration. But the claims of a new science of administration have not been widely accepted. 3. “Sociological” studies of bureaucracy. Another stream of ideas and knowledge contributing to the post-war growth of dissent from orthodoxy has been the “sociological” study of the public bureaucracies as representing in themselves a form of political power. The primary impact of these studies has been upon the orthodox doctrines of the neutral career service. Philip Selznick’s TVVA and the Grass Roots (University of California Press, 1948), for example, revealed a career bureaucracy deeply involved in the political process, demonstrating that the creation and maintenance of a career bureaucracy is more a problem in values and politics than a problem of administrative science