نظارت کمیته های حسابرسی به پذیرش ریسک Audit committees’ oversight of bank risk-taking
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : الزویر Elsevier
- چاپ و سال / کشور: 2014
توضیحات
چاپ شده در مجله بانکداری و مالی – Journal of Banking & Finance
رشته های مرتبط مدیریت، حسابداری، حسابرسی، بانکداری و مهندسی مالی و ریسک
۱- مقدمه سهامداران بانک برای حداکثر کردن ارزش داراییشان برای تشویق مدیریت به مبادرت به فعالیتهای ریسکپذیری تمایل دارند. این به این دلیل است که ریسک بالای داراییهای بانکی ارزش بیمه سپرده گذاری را افزایش میدهد و هیچ هزینه اضافی به سهام داران تحمیل نمیکند (مرتون، ۱۹۷۷). ریسکپذیری بانک از اواسط دهه ۱۹۸۰ ارزشمند بوده است زمانی که ارزش منشور بانک که معادل ارزش ریسک پذیری مفرط قلمداد می شود، به علت مقررات زدایی و رقابت بیشتر کاهش پیدا میکند. از آنجایی که وظیفه اصلی هیأت های مدیره حفاظت از منافع سهام داران است، هیأتهای با کیفیت بالا ممکن است به واسطه نگرش به مدیریت ریسک مدیریت بانک به پذیرش ریسک زیاد به منظور نفع بردن سهام داران تشویق کنند. در نتیجه، هیأت با کیفیت بالا ممکن است ریسک پذیری بیش از حد بانک ها را افزایش دهد. با این وجود، هیأتهای با کیفیت بالا باید فعالیتهای ریسکپذیری بیش از حدی که به خرج سهام داران به مدیریت سود می رسانند را نیز محدود کنند. به علاوه، مدیران نگران زیانهای پولی و وجههای پرونده های حقوقی هستند که به احتمال بیشتری وقتی روی میدهند که بانک ها ریسک بالا می پذیرند. به علت بحران مالی اخیر، قانونگذاران نقش نظارتی هیأت های مدیره را در ارزیابی ریسک و مدیریت ریسک تقویت کرده اند. برای حفاظت از خودشان، هیأت های با کیفیت بالا، انگیزههایی برای رعایت زیاد قوانین با بازداشتن مدیریت از مبادرت به ریسکپذیری بیش از حد دارند. آن هیأت ها ممکن است برای پرهیز از پرونده های حقوقی ناشی از ریسک پذیری محافظه کارانهتر عمل کنند. از این رو، محتمل است که نظارت با کیفیت بالا از ریسک پذیری بیش از حد بانک می کاهد. پژوهش های محدودی درباره اثر کیفیت نظارت هیأت مدیره بر ریسک پذیری بانک وجود دارد. پاتان (۲۰۰۹) رابطهای منفی بین استقلال هیأت و ریسک بانک مستند میکند که نشان می دهد نظارت با کیفیت بالای هیأت ممکن است به ریسک پذیری کمی منجر شود. با این حال، مینتون و دیگران (۲۰۱۰) پی برد که کارشناسی مالی مدیران مستقل در هیأت رابطه مثبتی با ریسک بانکی دارد که حاکی از آن است که نظارت با کیفیت بالای هیأت ممکن است باعث ریسکپذیری بالا شود. این یافتهها مستلزم پژوهش بیشتر درباره این موضوع هستند. از آن مهمتر، هیأت های مدیره معمولاً نقش نظارتی را به واسطه کمیته های عملیاتی شان مانند کمیته حسابرسی دارند. هر چند کمیته های حسابرسی دارای مسئولیت نظارت بر مدیریت ریسک هستند، شواهد کمی در مورد روش اثر گذاشتن اثربخشی کمیته های حسابرسی بر مدیریت ریسک بانک وجود دارد. این مطالعه پر کردن این فضای خالی را هدف قرار داده است. اولاً، مطالعه ما بررسی می کند که آیا اثربخشی کمیته حسابرسی با ریسک بانک ارتباط دارد. با آگاهی از آن که ریسک پذیری بانک تأثیر زیادی از بحران مالی اخیر می پذیرد، ما به دوره ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ علاقه نشان می دهیم. با استفاده از نمونه ای از مشاهدات ۲۹۸ شرکت در سال در این مدت، ما پی میبریم که تصدی اعضاء کمیته حسابرسی در هیأت ارتباطی منفی با ریسک بانکی دارد که با کل ریسک یا ریسک غیرسیستماتیک اندازه گیری می شود. ما همچنین درمییابیم که پرمشغله بودن اعضاء کمیته حسابرسی ارتباط مثبتی با ریسک بانکی دارد که با کل ریسک یا ریسک غیرسیستماتیک اندازه گیری می شود. از آنجایی که تصدی طولانی مدیران در هیأت یا مشغله کم کیفیت بالای نظارت را نشان میدهد، یافته های ما نشان می دهند که اثربخشی بالای کمیته حسابرسی ممکن است سبب ریسک پذیری کم بانک شود. ثانیاً، مطالعه ما بررسی میکند که آیا اثربخشی کمیته حسابرسی با رابطه بین عملکرد شرکت و ریسک بانک ارتباطی دارد. در کل، ما در مییابیم که عملکرد شرکت رابطه مثبتتری با ریسک بانک در زمانی دارد که بانک ها تصدی طولانی در هیأت، اعضاء مؤنث بیشتر در کمیته حسابرسی یا کمیته های ممیزی بزرگ داشته باشند. این نتایج با تصور آن که اثربخشی زیاد کمیته حسابرسی ممکن است موجب اثربخشی بالای مدیریت ریسک شود، هماهنگ است. با این حال، این تصور با یافتههای دیگر که عملکرد شرکت رابطه مثبت تری با ریسک بانک در موقعی دارد بانکهای کمیته های حسابرسی پرمشغلهای داشته باشند. این مطالعه با روشهای زیر به منابع و مراجع کمک می کند. اولاً، مطالعه ما پژوهشهای محدود درباره رابطه بین کیفیت نظارت هیأت و ریسک پذیری را گسترش می دهد. پاتان (۲۰۰۹) و مینتون و دیگران (۲۰۱۰) فقط خصوصیات هیأت را بررسی می کنند. بر خلاف مطالعات آنها، ما در مورد نقش کمیته حسابرسی در پایش ریسک بانک و مدیریت ریسک تحقیق می کنیم. ما شواهد نویی را ارائه می کنیم که اثربخشی کمیته حسابرسی ممکن است بر ریسک پذیری بانک و اثربخشی مدیریت ریسک مؤثر باشد. ثانیاً، این مطالعه به جریان پژوهشهای پیرامون نقش نظارتی کمیته های حسابرسی نیز می افزاید. پژوهش های پیشین در این حوزه (برای مثال، کلاین، ۲۰۰۲؛ بدارد و دیگران، ۲۰۰۴؛ ابوت و دیگران، ۲۰۰۴؛ کارامانو و وفاس، ۲۰۰۵) نقش کمیته های حسابرسی را در پایش فرایند گزارش دهی مالی بررسی می کند، در حالی که مطالعه ما بر نقش نظارتی کمیته های حسابرسی بر مدیریت ریسک متمرکز می شود. چون قانونگذاران نظارت هیأت بر ریسک را پس از بحران اخیر مالی تقویت کرده اند، بررسی مؤثر بودن کمیته های حسابرسی در نظارت بر مدیریت ریسک مهم است. مابقی این مقاله به قرار زیر سامان می گیرد. بند ۲ پیش زمینه ها و مرور مطالعات مربوطه را معرفی می کند. بند ۳ فرضیه ایجاد می کند. بند ۴ در مورد طراحی تحقیق بحث می کند. بند ۵ تحلیل های تجربی را انجام می دهد. بند ۶ نتیجه گیری می کند.
رشته های مرتبط مدیریت، حسابداری، حسابرسی، بانکداری و مهندسی مالی و ریسک
۱- مقدمه سهامداران بانک برای حداکثر کردن ارزش داراییشان برای تشویق مدیریت به مبادرت به فعالیتهای ریسکپذیری تمایل دارند. این به این دلیل است که ریسک بالای داراییهای بانکی ارزش بیمه سپرده گذاری را افزایش میدهد و هیچ هزینه اضافی به سهام داران تحمیل نمیکند (مرتون، ۱۹۷۷). ریسکپذیری بانک از اواسط دهه ۱۹۸۰ ارزشمند بوده است زمانی که ارزش منشور بانک که معادل ارزش ریسک پذیری مفرط قلمداد می شود، به علت مقررات زدایی و رقابت بیشتر کاهش پیدا میکند. از آنجایی که وظیفه اصلی هیأت های مدیره حفاظت از منافع سهام داران است، هیأتهای با کیفیت بالا ممکن است به واسطه نگرش به مدیریت ریسک مدیریت بانک به پذیرش ریسک زیاد به منظور نفع بردن سهام داران تشویق کنند. در نتیجه، هیأت با کیفیت بالا ممکن است ریسک پذیری بیش از حد بانک ها را افزایش دهد. با این وجود، هیأتهای با کیفیت بالا باید فعالیتهای ریسکپذیری بیش از حدی که به خرج سهام داران به مدیریت سود می رسانند را نیز محدود کنند. به علاوه، مدیران نگران زیانهای پولی و وجههای پرونده های حقوقی هستند که به احتمال بیشتری وقتی روی میدهند که بانک ها ریسک بالا می پذیرند. به علت بحران مالی اخیر، قانونگذاران نقش نظارتی هیأت های مدیره را در ارزیابی ریسک و مدیریت ریسک تقویت کرده اند. برای حفاظت از خودشان، هیأت های با کیفیت بالا، انگیزههایی برای رعایت زیاد قوانین با بازداشتن مدیریت از مبادرت به ریسکپذیری بیش از حد دارند. آن هیأت ها ممکن است برای پرهیز از پرونده های حقوقی ناشی از ریسک پذیری محافظه کارانهتر عمل کنند. از این رو، محتمل است که نظارت با کیفیت بالا از ریسک پذیری بیش از حد بانک می کاهد. پژوهش های محدودی درباره اثر کیفیت نظارت هیأت مدیره بر ریسک پذیری بانک وجود دارد. پاتان (۲۰۰۹) رابطهای منفی بین استقلال هیأت و ریسک بانک مستند میکند که نشان می دهد نظارت با کیفیت بالای هیأت ممکن است به ریسک پذیری کمی منجر شود. با این حال، مینتون و دیگران (۲۰۱۰) پی برد که کارشناسی مالی مدیران مستقل در هیأت رابطه مثبتی با ریسک بانکی دارد که حاکی از آن است که نظارت با کیفیت بالای هیأت ممکن است باعث ریسکپذیری بالا شود. این یافتهها مستلزم پژوهش بیشتر درباره این موضوع هستند. از آن مهمتر، هیأت های مدیره معمولاً نقش نظارتی را به واسطه کمیته های عملیاتی شان مانند کمیته حسابرسی دارند. هر چند کمیته های حسابرسی دارای مسئولیت نظارت بر مدیریت ریسک هستند، شواهد کمی در مورد روش اثر گذاشتن اثربخشی کمیته های حسابرسی بر مدیریت ریسک بانک وجود دارد. این مطالعه پر کردن این فضای خالی را هدف قرار داده است. اولاً، مطالعه ما بررسی می کند که آیا اثربخشی کمیته حسابرسی با ریسک بانک ارتباط دارد. با آگاهی از آن که ریسک پذیری بانک تأثیر زیادی از بحران مالی اخیر می پذیرد، ما به دوره ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ علاقه نشان می دهیم. با استفاده از نمونه ای از مشاهدات ۲۹۸ شرکت در سال در این مدت، ما پی میبریم که تصدی اعضاء کمیته حسابرسی در هیأت ارتباطی منفی با ریسک بانکی دارد که با کل ریسک یا ریسک غیرسیستماتیک اندازه گیری می شود. ما همچنین درمییابیم که پرمشغله بودن اعضاء کمیته حسابرسی ارتباط مثبتی با ریسک بانکی دارد که با کل ریسک یا ریسک غیرسیستماتیک اندازه گیری می شود. از آنجایی که تصدی طولانی مدیران در هیأت یا مشغله کم کیفیت بالای نظارت را نشان میدهد، یافته های ما نشان می دهند که اثربخشی بالای کمیته حسابرسی ممکن است سبب ریسک پذیری کم بانک شود. ثانیاً، مطالعه ما بررسی میکند که آیا اثربخشی کمیته حسابرسی با رابطه بین عملکرد شرکت و ریسک بانک ارتباطی دارد. در کل، ما در مییابیم که عملکرد شرکت رابطه مثبتتری با ریسک بانک در زمانی دارد که بانک ها تصدی طولانی در هیأت، اعضاء مؤنث بیشتر در کمیته حسابرسی یا کمیته های ممیزی بزرگ داشته باشند. این نتایج با تصور آن که اثربخشی زیاد کمیته حسابرسی ممکن است موجب اثربخشی بالای مدیریت ریسک شود، هماهنگ است. با این حال، این تصور با یافتههای دیگر که عملکرد شرکت رابطه مثبت تری با ریسک بانک در موقعی دارد بانکهای کمیته های حسابرسی پرمشغلهای داشته باشند. این مطالعه با روشهای زیر به منابع و مراجع کمک می کند. اولاً، مطالعه ما پژوهشهای محدود درباره رابطه بین کیفیت نظارت هیأت و ریسک پذیری را گسترش می دهد. پاتان (۲۰۰۹) و مینتون و دیگران (۲۰۱۰) فقط خصوصیات هیأت را بررسی می کنند. بر خلاف مطالعات آنها، ما در مورد نقش کمیته حسابرسی در پایش ریسک بانک و مدیریت ریسک تحقیق می کنیم. ما شواهد نویی را ارائه می کنیم که اثربخشی کمیته حسابرسی ممکن است بر ریسک پذیری بانک و اثربخشی مدیریت ریسک مؤثر باشد. ثانیاً، این مطالعه به جریان پژوهشهای پیرامون نقش نظارتی کمیته های حسابرسی نیز می افزاید. پژوهش های پیشین در این حوزه (برای مثال، کلاین، ۲۰۰۲؛ بدارد و دیگران، ۲۰۰۴؛ ابوت و دیگران، ۲۰۰۴؛ کارامانو و وفاس، ۲۰۰۵) نقش کمیته های حسابرسی را در پایش فرایند گزارش دهی مالی بررسی می کند، در حالی که مطالعه ما بر نقش نظارتی کمیته های حسابرسی بر مدیریت ریسک متمرکز می شود. چون قانونگذاران نظارت هیأت بر ریسک را پس از بحران اخیر مالی تقویت کرده اند، بررسی مؤثر بودن کمیته های حسابرسی در نظارت بر مدیریت ریسک مهم است. مابقی این مقاله به قرار زیر سامان می گیرد. بند ۲ پیش زمینه ها و مرور مطالعات مربوطه را معرفی می کند. بند ۳ فرضیه ایجاد می کند. بند ۴ در مورد طراحی تحقیق بحث می کند. بند ۵ تحلیل های تجربی را انجام می دهد. بند ۶ نتیجه گیری می کند.
Description
۱٫ Introduction To maximize the value of their equity, bank shareholders have incentives to encourage management to engage in excessive risktaking activities. This is because high risk of bank assets increases the value of deposit insurance and adds no extra cost to shareholders (Merton, 1977). Bank risk-taking has been more valuable since the mid-1980s, when bank charter value, which is regarded as an offset against the value of excessive risk-taking, decreased signifi- cantly due to deregulation and increased competition. Since the main duty of boards of directors is to protect shareholders’ interests, high quality boards may, through the oversight of risk management, encourage bank management to take excessive risk in order to benefit shareholders. As a result, high quality board governance may increase banks’ excessive risk-taking. Nevertheless, high quality boards should also constrain excessive risk-taking activities that benefit management themselves at the expense of shareholders. Moreover, directors are concerned with monetary and reputational losses from lawsuits that are more likely to occur when banks take high risk. Due to the recent financial crisis, regulators have strengthened the oversight role of boards of directors in risk assessment and risk management. To protect themselves, high quality boards have incentives to seek high regulatory compliance by discouraging management to engage in excessive risk-taking. Those boards may act more conservatively to avoid lawsuits arising from risk-taking. Thus, it is also likely that high quality board governance decreases banks’ excessive risk-taking. There exists limited research on the effect of board governance quality on bank risk-taking. Pathan (2009) documents a negative association between board independence and bank risk, suggesting that high quality board governance may lead to low risk-taking. However, Minton et al. (2010) find that financial expertise of independent directors on the board is positively associated with bank risk, which indicates that high quality board governance may lead to high risk-taking. These mixed findings necessitate further research on this issue. More importantly, boards of directors usually play an oversight role through their operating committees such as the audit committee. Although audit committees are regarded as having the responsibility for the oversight of risk management, there is little evidence on how audit committee effectiveness affects bank risk management. This study aims to fill in this void. First, our study examines whether audit committee effectiveness is associated with bank risk-taking. Given that bank risktaking is extensively influenced by the recent financial crisis, we are interested in the 2008–۲۰۱۰ period. Using a sample of 298 firm-year observations over the period, we find that audit committee members’ board tenure is negatively associated with bank risk measured by total risk or idiosyncratic risk. We also find that audit committee members’ busyness is positively associated with bank risk measured by total risk or idiosyncratic risk. Since directors’ long board tenure or low busyness reflects high governance quality, our findings suggest that high audit committee effectiveness may lead to low bank risk-taking. Second, our study examines whether audit committee effectiveness is associated with the relationship between firm performance and bank risk. Overall, we find that firm performance is more positively associated with bank risk when banks have long board tenure, more female audit committee members, or large size audit committees. These results are consistent with the notion that high audit committee effectiveness may lead to high risk management effectiveness. However, this notion is challenged by other findings that firm performance is more positively associated with bank risk when banks have busy audit committees. This study contributes to the literature in the following ways. First, our study extends the limited research on the relationship between board governance quality and bank risk-taking. Pathan (2009) and Minton et al. (2010) only examine board characteristics. Unlike their studies, we investigate the role of audit committees in monitoring bank risk and risk management. We provide novel evidence that audit committee effectiveness may affect bank risk-taking and risk management effectiveness. Second, this study also adds to a stream of research on the oversight role of audit committees. Prior research in this area (e.g., Klein, 2002; Bedard et al., 2004; Abbott et al., 2004; Karamanou and Vafeas, 2005) examines the role of audit committees in monitoring the financial reporting process, whereas our study focuses on audit committees’ oversight role of risk management. As regulators have strengthened the risk oversight of board governance after the recent financial crisis, it is important to explore how effectively audit committees can oversee bank risk management. The rest of the paper is organized as follows. Section 2 introduces background and reviews related studies. Section 3 develops hypotheses. Section 4 discusses research design. Section 5 conducts empirical analyses. Section 6 concludes.