نقش انرژی در مزایا و یا معایب برونگرایی: چگونه پیوند انرژی و تعارض وظایف می توانند رابطه بین برونگرایی و عملکرد پیش فعال را شفاف سازی کنند؟ Energy’s role in the extraversion (dis)advantage: How energy ties and task conflict help clarify the relationship between extraversion and proactive performance

رشته های مرتبط: روانشناسی، روانشناسی عمومی، روانشناسی بالینی و روانشناسی شناخت
خلاصه تحقیقات علمی و محققان نشان دادند که مزیت برونگرایی در کارهای تیمی مشهود است اما مزیت آن هنوز مشخص نیست. هنوز تحقیقات نشان ندادند که مزیت برونگرایی چیست و در چه شرایطی مورد توجه قرار می گیرد؟ اهمیت انرژی در همکاری تیمی می تواند به پاسخ این سوال کمک کند. ما فرض می کنیم که افراد برونگرا می توانند رابطه انرژتیک با هم تیمی های خود برقرار کرده و در تیم ها پیش فعال باشند. البته مسئله همکاری می تواند در تعارض و یا در راستای مزیت برونگرایی قرار گیرد. ما بر روی عملکرد، تشکیل و از هم پاشی ۲۷ تیم پروژه کار کردیم. نتایج نشان دادند که زمانی که تعارض در وظایف کاهش می یابد، افراد برونگرا به تیم انرژی داده و به طور پیش فعال با آنها همکاری می کنند. بالاعکش زمانی که تعارضات بالا برود، این افراد رابطه انرژتیک تری با هم تیم خود برقرار کرده و به عنوان افراد پیش فعال در نظر گرفته نمی شوند. یافته های ما نشان داد که چگونه برونگرایی می تواند تعارضات در گروه را تحت تاثیر قرار دهد. البته این تاثیرگذاری در چه شرایطی و در چه زمانی و به خاطر چه علتی ایجاد می شوند. کلید واژگان: برونگرایی، عملکرد پیش فعالانه، روابط انرژتیک و تعارض در وظایف مقدمه سازمان ها برای بهبود سازگاری و نوآوری، بیشتر بر روی شکل های انعطاف پذیرتر سازمان دهی همانند کار تیمی تاکید دارند. در کار تیمی، کارفرمایان کمتر به نظارت مستقیم ناظرین نیاز دارند(CRANT،۲۰۰۰). آنها بیشتر بر روی علائق خود، مشارکت های پیش فعالانه اعضای تیم برای ایجاد تغییرات و همکاری با فعالیت ها تاکید دارند. (Griffin, Neal, & Parker, 2007; Neal, Yeo, Koy, & Xiao, 2012).. البته در محیط های کاری مدرن، کار تیمی و فعالیت های پیش فعال برای هر فردی مناسب نیستند. برونگرایی می تواند افراد را برای انجام تعاملات بیشتر ترغیب کند. در حالی که درونگرایی در محیط کاری به عنوان معایب محسوب می شود. تحقیقات قبلی نشان دادند که در جایی که عملکرد پیش فعال بر حسب VOICE و تاثیرات تعریف شود، افراد برونگرا را بیشتر از افراد درونگرا پیش فعال می کند. (Grant, Parker, & Collins, 2009; Parker & Collins, 2010).. افراد برونگرا تمایل دارند تا ایده ها و نگرانی های خود را بیان کنند. تحقیقات نشان دادند که افراد برونگرا فرصت بیشتری برای به اشتراک گذاشتن ایده ها با دیگران دارند. . آنها افرادی هستند که به آزادانه حرف های خود را می زنند. (e.g., Crant, Kim, & Wang, 2011; LePine & Van Dyne, 2001; Liu, Liao, & Liao, 2014). این افراد برای گرفتن تصمیمات با افراد ارتباط برقرار می کنند. البته تحقیقات پیشنهاد دادند که افراد برونگرا افرادی پیش فعال بوده و ایده ها و اهمیت ها و نگرانی های خود را بیان می کنند. البته یافته ها با تعارضاتی مواجه شدند. به طور مثال NEAL در سال ۲۰۱۲ در تحقیق بر روی کارفرمایان اجرایی دولت پیشنهاد داد که سطح برونگرایی افراد رابطه مثبتی با رتبه بندی افراد دیگر داشته و آنها می توانند کارایی بیشتری برای تیم خود داشته و از روش هایی برای همکاری با یکدیگر استفاده کنند. به طور مثال آنها رفتارهای پیش فعالانه دارند. اما این محققان تنوانستند فرضیه را ثابت کنند. چرا که آنها عوامل میانجی همانند انرژی و همبستگی اجتماعی و ماهیت محیط کاری را به عنوان پتانسیلی برای انجام تحقیقات مور بررسی قرار ندادند. هدف اولیه این تحقیق درک چرایی و چگونگی مزیت برونگرایی در راستای مشارکت های پیش فعال در تیم ها و توجه به یک سری موقعیت هایی است که ممکن است برای سازمان مشکل ساز شوند. ما از مدل همکاری به عنوان انرژی در مکالمات (Quinn & Dutton, 2005) به عنوان چارچوب نظری استفاده می کنیم تا چرایی و چگونگی عملکرد پیش فعالانه افراد برونگرا را در تیم مورد بررسی قرار دهیم. در مورد کار تیمی، همکاری برای تحقق اهداف بسیار مهم است. افراد پیش فعال ایده های خود را بیان کرده و از آنها برای بهبود عملکرد تیم استفاده می کنند. در فرآیند همکاری نه تنها افراد اطلاعات را با هم به اشتراک می گذارند بلکه انرژی هم از یکدیگر می گیرند. (Quinn & Dutton, 2005). افراد برونگرا برای این فرآیند و انتقال انرژی بسیار مهم هستند. اجتماعی بودن این افراد باعث بیشتر شدن انرژی بین افراد و تعاملات اجتماعی می شود. . افراد نیز تحت این شرایط به اهداف خود رسیده و برای آنها تلاش می کنند. (John & Srivastava, 1999; Selfhout, Burk, Branje, Denissen, Van Aken, & Meeus, 2010).