مدیریت ریسک در معیارهای مالی گمراه کننده در گزارش های سالیانه: اولین گام به سوی ارائه تضمین بر روی بحث مدیریت Managing the risk of misleading financial metrics in annual reports: A first step towards providing assurance over management’s discussion
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : الزویر- Elsevier
- چاپ و سال / کشور: 2016
توضیحات
رشته های مرتبط: مدیریت، حسابداری، مدیریت مالی، مهندسی مالی و ریسک، حسابداری مالی
طرح های اخیر سیاست های عمومی بدنبال شفافیت بیشتر در گزارش مالی از طریق بحث مدیریت صادقانه، متعادل و کامل از عملکرد شرکت در گزارش سالانه می باشد. بحث مدیریت همواره شامل شاخص های عملکرد کلیدی، مانند نسبت های مالی، مربوط به سهامداران خارجی می باشد. ما تاثیر حسابداری برآوردها، مفروضات، انتخاب ها و خطا در ریسک نسبت های مالی گمراه کننده مدلسازی می کنیم. این چارچوب از طریق نمونه های خوب و بد روش های گزارش مالی و با شبیه سازی داده های مالی از شرکت های عمومی نمایش داده شده است. ما یک رویکرد ساختاری برای اطلاع سیاست گذاران ، حسابرس ها و سایر سهامداران از ریسک گزارش مالی افزایشی فراهم کردیم که با تلاش های منظم جدید همراه است. کلیدواژه ها: MD&D ، شفافیت گزارش مالی،ریسک حسابرسی ، نسبت های مالی ۱٫ مقدمه در دوران پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸، هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB)، شورای گزارشگری مالی (FRC)، به گزارشگری مالی گروه مشاوره اروپا (EFRAG) و دیگران مقالات بحث و قوانین جدید را به منظور افزایش شفافیت گزارشگری مالی صادر کرده اند. بیشتر تمرکز آنها بر بحث مدیریتی در گزارش سالانه برای تضمین متناسب، متوازن و کامل بودن آن می باشد. تنظیم کننده های حسابرسی و نهادهای حرفه ای مانند حسابرسی بین المللی و استانداردهای تضمین هیئت مدیره (IAASB)، موسسه حسابداران خبره اسکاتلند (ICAS)، موسسه حسابداران خبره در انگلستان و ولز (ICAEW)، و مرکز کیفیت حسابرسی (CAQ ) با جستجوی فرصت هایی برای حسابرسان در گسترش نقش تضمینی خود نسبت به گزارش سالانه به این توسعه واکنش نشان دادند. بحث مدیریت اغلب شامل شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) است که مدیران معتقدند در کاربران صورت های مالی مهم هستند . به طور خاص، تحلیل گران مالی نسبت های مالی را به عنوان “ابزار بسیار قدرتمند” برای ارزیابی چشم انداز یک شرکت می بینند ( روسین وهمکاران ،۲۰۱۲، ص.۲۵۰). یافتن نمونه های نسبت در گزارش های سالیانه شرکت های عمومی سراسری خیلی ساده است و شامل سودآوری، تغییر نسبت غیر معین و نسبت های عملیاتی است. به این دلیل که بسیاری از این KPI ها مبتنی بر اطلاعات شامل در صورت های حسابرسی مالی هستند ، CAQ، ICAS ، ICAEW کشف می کنند که آیا حسابرس ها باید کارکرد تضمینی خود را بر این معیارها امتداد دهد یا خیر ( CAQ، ۲۰۱۲؛ ICAS، ۲۰۱۳؛ ICAEW، ۲۰۱۳). با اینحال ، روابط غیرخطی بین مانده حساب حسابرسی و نسبت های مالی اجازه ی امتداد مستقیم مدل ریسک حسابرسی در ریسک KPI های گمراه کننده را نمی دهد. حتی اشتباهات کوچک و غیر مادی در مانده حساب می تواند به خطاهای مادی در نسبت های مالی منجر شود. خطر متعاقب آن، هر چند طولانی شناخته شده است، به طور رسمی مدل نشده و راهنمایی کمی در ادبیات حرفه ای و دانشگاهی وجود دارد. در این مقاله توسعه یک چارچوب برای ارزیابی ریسک گزارش مالی مرتبط با نسبت های مالی آورده شده است. دلایلی وجود دارند که نسبت های مالی می تواند گمراه کننده باشد. بارز ترین علل، اشتباهات در مانده حساب است که در نسبت های مالی گنجانده شده است. در حالیکه تحقیقات قبلی تنها این منبع را در نظر گرفته است ( دیوتا و گراهام ، ۱۹۹۸)، ما بحث می کنیم که ریسک گزارش مالی همچنین از براوردهای حسابداری ، فرضیات و انتخاب ها بر توازن مانده حساب جزء تاثیر می گذارد. بحث ما با چند نمونه ی خوب و بد از افشای نسبت های مالی و بحث مدیریت مرتبط تهییج می شود. برخی از شرکت ها همچون نورداستروم و یونیون پسیفیک ، نسبت های بهره دهی کلیدی را در صورتیکه لیزینگ های عملیاتی تبدیل به سرمایه شوند، محاسبه می کند. افشای داوطلبانه ی این معیارهای کمتر مطلوب ممکن است توسط خواسته مدیریت برای یک بحث متوازن و این اعتقاد که KPI ها بر اساس سنجش های GAAP می تواند گمراه کننده باشد ، القا شود. به عبارت دیگر ، برخی شرکت ها معیارهای مطلوب غیر GAAP ارائه می دهند که می تواند خطر تعامل ایجاد کند ( چن، کریشنان، پوزنر، ۲۰۱۲). در بعضی موارد خوب عمومی شده، ( برای مثال لمن) انتخاب های حسابداری بحث برانگیز ، برآوردها و فرضیات ایجاد شدند تا نسبت های مالی کلیدی را پوشش پنجره ای بدهند. بطور خلاصه، استفاده از نسبت های مالی در گزارش های سالیانه فراگیر است و سیاست گذاران ، تغییرات در نقش حسابرس را مرتبط با چنین اطلاعاتی می دانند. با اینحال ، تاثیرات بالقوه ی این تغییرات در ریسک گزارش مالی و ارزیابی حسابرس از شواهد به تحقیقات بیشتر نیاز دارد ( فک و همکاران، ۲۰۱۳). چارچوب تحلیلی بسط یافته در این مقاله به آگاهی سیاست گذاران چالش های حسابرسی در هنگام تهیه ی تضمین در MD&A کمک می کند. ادامه ی این مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است. بخش ۲ در مورد توسعه های منظم فعلی و حرفه ای و تحقیقات علمی مرتبط بحث می کند. در سه بخش بعدی ما سه سناریو را با استفاده از نمونه های متداول مورد استفاده از نسبت های اهرم ، سودآوری و نقدینگی مدلسازی می کنیم. در بخش ۳، تاثیر تفسیر تهاجمی GAAP بر شمارنده ی نسبت اهرم و تاثیر ریسک گزارش مالی را مدلسازی می کنیم. در بخش ۴ ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر مخرج نسبت سودآوری را مدلسازی می کنیم. با استفاده از داده ها از ۴۰ شرکت مشهور ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر ROA را برآورد می کنیم. در بخش ۵ ، تاثیر انتخاب ها یا خطاهای حسابداری را مدلسازی می کنیم که بطور برابر هم بر شمارنده و هم بر مخرج نسبت نقدینگی تاثیر می گذارد. ما یک تحلیل شبیه سازی بر فورچون ۲۰۰ انجام دادیم و دریافتیم که نسبت نقدینگی تا حد زیادی خطاهای کوچک جبران در مانده حساب اساسی حساس است. در بخش ۶ بحث می کنیم چگونه نتایج می تواند به سناریوهای اضافی تعمیم داده شود.که در انها خطاهای حسابداری، برآوردها و انتخاب سیاست ها بر نسبت های مالی متداول تاثیر گذارد. بخش ۷ اظهارات را در بر می گیرد.. در ضمیمه B ، نشان دادیم که چارچوب توسعه یافته در این مقاله در تنظیمات حسابرسی سنتی همچون ارزیابی ریسک هزینه استهلاک صورتحساب اشتباه ، بکار می رود.
طرح های اخیر سیاست های عمومی بدنبال شفافیت بیشتر در گزارش مالی از طریق بحث مدیریت صادقانه، متعادل و کامل از عملکرد شرکت در گزارش سالانه می باشد. بحث مدیریت همواره شامل شاخص های عملکرد کلیدی، مانند نسبت های مالی، مربوط به سهامداران خارجی می باشد. ما تاثیر حسابداری برآوردها، مفروضات، انتخاب ها و خطا در ریسک نسبت های مالی گمراه کننده مدلسازی می کنیم. این چارچوب از طریق نمونه های خوب و بد روش های گزارش مالی و با شبیه سازی داده های مالی از شرکت های عمومی نمایش داده شده است. ما یک رویکرد ساختاری برای اطلاع سیاست گذاران ، حسابرس ها و سایر سهامداران از ریسک گزارش مالی افزایشی فراهم کردیم که با تلاش های منظم جدید همراه است. کلیدواژه ها: MD&D ، شفافیت گزارش مالی،ریسک حسابرسی ، نسبت های مالی ۱٫ مقدمه در دوران پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸، هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB)، شورای گزارشگری مالی (FRC)، به گزارشگری مالی گروه مشاوره اروپا (EFRAG) و دیگران مقالات بحث و قوانین جدید را به منظور افزایش شفافیت گزارشگری مالی صادر کرده اند. بیشتر تمرکز آنها بر بحث مدیریتی در گزارش سالانه برای تضمین متناسب، متوازن و کامل بودن آن می باشد. تنظیم کننده های حسابرسی و نهادهای حرفه ای مانند حسابرسی بین المللی و استانداردهای تضمین هیئت مدیره (IAASB)، موسسه حسابداران خبره اسکاتلند (ICAS)، موسسه حسابداران خبره در انگلستان و ولز (ICAEW)، و مرکز کیفیت حسابرسی (CAQ ) با جستجوی فرصت هایی برای حسابرسان در گسترش نقش تضمینی خود نسبت به گزارش سالانه به این توسعه واکنش نشان دادند. بحث مدیریت اغلب شامل شاخص های کلیدی عملکرد (KPIs) است که مدیران معتقدند در کاربران صورت های مالی مهم هستند . به طور خاص، تحلیل گران مالی نسبت های مالی را به عنوان “ابزار بسیار قدرتمند” برای ارزیابی چشم انداز یک شرکت می بینند ( روسین وهمکاران ،۲۰۱۲، ص.۲۵۰). یافتن نمونه های نسبت در گزارش های سالیانه شرکت های عمومی سراسری خیلی ساده است و شامل سودآوری، تغییر نسبت غیر معین و نسبت های عملیاتی است. به این دلیل که بسیاری از این KPI ها مبتنی بر اطلاعات شامل در صورت های حسابرسی مالی هستند ، CAQ، ICAS ، ICAEW کشف می کنند که آیا حسابرس ها باید کارکرد تضمینی خود را بر این معیارها امتداد دهد یا خیر ( CAQ، ۲۰۱۲؛ ICAS، ۲۰۱۳؛ ICAEW، ۲۰۱۳). با اینحال ، روابط غیرخطی بین مانده حساب حسابرسی و نسبت های مالی اجازه ی امتداد مستقیم مدل ریسک حسابرسی در ریسک KPI های گمراه کننده را نمی دهد. حتی اشتباهات کوچک و غیر مادی در مانده حساب می تواند به خطاهای مادی در نسبت های مالی منجر شود. خطر متعاقب آن، هر چند طولانی شناخته شده است، به طور رسمی مدل نشده و راهنمایی کمی در ادبیات حرفه ای و دانشگاهی وجود دارد. در این مقاله توسعه یک چارچوب برای ارزیابی ریسک گزارش مالی مرتبط با نسبت های مالی آورده شده است. دلایلی وجود دارند که نسبت های مالی می تواند گمراه کننده باشد. بارز ترین علل، اشتباهات در مانده حساب است که در نسبت های مالی گنجانده شده است. در حالیکه تحقیقات قبلی تنها این منبع را در نظر گرفته است ( دیوتا و گراهام ، ۱۹۹۸)، ما بحث می کنیم که ریسک گزارش مالی همچنین از براوردهای حسابداری ، فرضیات و انتخاب ها بر توازن مانده حساب جزء تاثیر می گذارد. بحث ما با چند نمونه ی خوب و بد از افشای نسبت های مالی و بحث مدیریت مرتبط تهییج می شود. برخی از شرکت ها همچون نورداستروم و یونیون پسیفیک ، نسبت های بهره دهی کلیدی را در صورتیکه لیزینگ های عملیاتی تبدیل به سرمایه شوند، محاسبه می کند. افشای داوطلبانه ی این معیارهای کمتر مطلوب ممکن است توسط خواسته مدیریت برای یک بحث متوازن و این اعتقاد که KPI ها بر اساس سنجش های GAAP می تواند گمراه کننده باشد ، القا شود. به عبارت دیگر ، برخی شرکت ها معیارهای مطلوب غیر GAAP ارائه می دهند که می تواند خطر تعامل ایجاد کند ( چن، کریشنان، پوزنر، ۲۰۱۲). در بعضی موارد خوب عمومی شده، ( برای مثال لمن) انتخاب های حسابداری بحث برانگیز ، برآوردها و فرضیات ایجاد شدند تا نسبت های مالی کلیدی را پوشش پنجره ای بدهند. بطور خلاصه، استفاده از نسبت های مالی در گزارش های سالیانه فراگیر است و سیاست گذاران ، تغییرات در نقش حسابرس را مرتبط با چنین اطلاعاتی می دانند. با اینحال ، تاثیرات بالقوه ی این تغییرات در ریسک گزارش مالی و ارزیابی حسابرس از شواهد به تحقیقات بیشتر نیاز دارد ( فک و همکاران، ۲۰۱۳). چارچوب تحلیلی بسط یافته در این مقاله به آگاهی سیاست گذاران چالش های حسابرسی در هنگام تهیه ی تضمین در MD&A کمک می کند. ادامه ی این مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است. بخش ۲ در مورد توسعه های منظم فعلی و حرفه ای و تحقیقات علمی مرتبط بحث می کند. در سه بخش بعدی ما سه سناریو را با استفاده از نمونه های متداول مورد استفاده از نسبت های اهرم ، سودآوری و نقدینگی مدلسازی می کنیم. در بخش ۳، تاثیر تفسیر تهاجمی GAAP بر شمارنده ی نسبت اهرم و تاثیر ریسک گزارش مالی را مدلسازی می کنیم. در بخش ۴ ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر مخرج نسبت سودآوری را مدلسازی می کنیم. با استفاده از داده ها از ۴۰ شرکت مشهور ، تاثیر تصاحب لیزینگ های عملیاتی بر ROA را برآورد می کنیم. در بخش ۵ ، تاثیر انتخاب ها یا خطاهای حسابداری را مدلسازی می کنیم که بطور برابر هم بر شمارنده و هم بر مخرج نسبت نقدینگی تاثیر می گذارد. ما یک تحلیل شبیه سازی بر فورچون ۲۰۰ انجام دادیم و دریافتیم که نسبت نقدینگی تا حد زیادی خطاهای کوچک جبران در مانده حساب اساسی حساس است. در بخش ۶ بحث می کنیم چگونه نتایج می تواند به سناریوهای اضافی تعمیم داده شود.که در انها خطاهای حسابداری، برآوردها و انتخاب سیاست ها بر نسبت های مالی متداول تاثیر گذارد. بخش ۷ اظهارات را در بر می گیرد.. در ضمیمه B ، نشان دادیم که چارچوب توسعه یافته در این مقاله در تنظیمات حسابرسی سنتی همچون ارزیابی ریسک هزینه استهلاک صورتحساب اشتباه ، بکار می رود.
Description
Recent public policy initiatives seek greater transparency in financial reporting through an honest, balanced and thorough management discussion of company performance in the annual report. Management’s discussion invariably includes key performance indicators, such as financial ratios, relevant to external stakeholders. We model the impact of accounting estimates, assumptions, choices and errors on the risk of misleading financial ratios. This framework is illustrated through good and bad examples of financial reporting practices and by simulation of financial data of public companies. We provide a structured approach to inform policymakers, auditors and other stakeholders of the incremental financial reporting risk that accompanies current regulatory efforts.
