آب های تحت فشار چین: آسیب پذیری اجتماعی و زیست محیطی در سیستم های رودخانه ای داخلی و فرامرزی چین China’s stressed waters: Societal and environmental vulnerability in China’s internal and transboundary river systems
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : الزویر Elsevier
- چاپ و سال / کشور: 2014
توضیحات
رشته های مرتبط: مهندسی عمران، کشاورزی، مدیریت منابع آب
چین به شدت در حال گذار و تغییر از اقتصاد روستا محور به اقتصاد شهر محور است. اقتصاد در حال شکوفا شدن بوده، ساختار های اجتماعی در حال تغییر بوده، اکوسیستم ها تحت فشار بوده و پایداری به چالش کشیده شده است. ما اقدام به تجزیه تحلیل آسیب پذیری اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی سیستم های رودخانه ای کردیم که به طور کلی و یا جزیی در بخش قاره ای چین واقع شده است. یک سوم منطقه مناطق مسکونی در این مطالعه پوشش داده شده است. شش فاکتور تنش( نظارت، اقتصاد، مسائل اجتماعی، محیط زیست، خطرات و تنش های آبی) به طور جداگانه و ترکیبی به صورت آسیب پذیری کل تجزیه تحلیل شدند. آسیب پذیر ترین بخش های چین در حوزه های پایینی رودخانه زرد و های، با تراکم جمعیت بالا، قابلیت دسترسی پایین به آب و ردپای انسانی بالا می باشند. دیگر مناطق تحت فشار آب در شمال غرب، آسیب پذیری بالایی نشان دادند و از این رو مناطق ساحلی غنی از آب ناشی از تراکن جمعیتی بالا، خطرات طبیعی و رد پای انسانی بالا نیز این آسیب پذیری را داشتند. در ابتدا، دیدگاه ما به شدت چند بعدی بوده و از این روی برای حل چالش های آبی به صورت واقع گرایانه و چند وجهی کار می کنیم. دوما ما اقدام به ترکیب مقیاس های مدیریتی و حوزه رودخانه کرده و از تفکیک پذیری مکانی بالاتر استفاده کردیم. سوما، ما از بعد فرامرزی استفاده کردیم که زیاد عرف نیست. این بسیار مهم است، زیرا یک میلیارد از همسایه های چین در حوزه های مربوط به آن زندگی می کنند. بحث آسیب پذیری سیستم رودخانه: ویژگی های جغرافیایی چین چین یکی از پهناورترین کشور ها از نظر مساحت بوده و بزرگ ترین کشور از نظر جمعیت است . از این روی، زیاد تعجب بر انگیز نیست چین سطوح بالایی از ناهمگنی مکانی با توجه به همه ابعاد لحاظ شده در تحلیل آسیب پذیری ما دارد. این ناهمگنی برای درک و شناسایی آسیب پذیری های سیستم رودخانه به روش سیستماتیک مهم و حیاتی است. حوزه های بسته رودخانه ای، یک سوم مساحت چین را شامل می شوند(جدول۱). بر عکس، مناطق وسیعی در بخش های شرقی و جنوبی کشور، رواناب مازاد خود را به داخل اقیانوس ها وارد می کنند. سطح درآمد اقتصادی، تراکم جمعیت، در معرض خطر بودن و شرایط محیطی همگی دارای تفاوت های مکانی بزرک در چین هستند. می توان انتظار داشت که حوزه های بسته و مناطق خشک از حیث منابع آبی، آسیب پذیر ترین مناطق هستند. در چین این مسئله صدق نمی کند: نتایج ما نشان می دهد که مناطقی با بیشترین اسیب پذیری سیستم رودخانه ای نه در مناطق خشک بلکه در مناطق مرطوب قرار کرفته اند. دلیل اصلی توزیع مکانی جمعیت است: اگرچه حدود یک سوم چین خشک است، تنها ۲٫۱ درصد جمعیت در حوزه های بسته زندگی می کنند. به علاوه حوزه های بسته کم تر در معرض خطرات بوده و از این روی دارای ردپای انسانی کم تری از بیشتر مناطق مرطوب می باشند. از این روی، مناطق خشک بزرگ و بسته از نظر هیدرولوژیکی نظیرحوزه های بسته زیان جیانگ، مغولستان و گینگای در زمره آسیب پذیر ترین مناطق علی رغم تنش آبی زیاد قرار نگرفتند. در بسیاری از مناطق، جدی ترین چالش های مربوط به آب چین در دشت شمال چین گزارش شده است که دارای نزولات کم تری بوده ولی غالبا مرطوب است و دارای جمعیت بسیار زیاد می باشد. حوزه معروف به ۳ H((Hai, Huang(Yellow) و Huai), مترادف با همین دشت شمال چین است و از حیث منابع آبی دارای بیشترین چالش است. مطالعه ما با این دیدگاه هم خوانی ندارد. مهم ترین دلیل برای این عدم عم خوانی این است که ما تنش یا فشار آبی را بر اساس مصرف آب نسبت به قابلیت دسترسی به آن محاسبه کردیم و نه بر اساس میزان برداشت آب و یا قابلیت دسترسی سرانه آب. دو رویکرد اخیر، رویکرد های ۳H را به صورت بحرانی از نظر کمبود آب نسبت به مورد اول نشان می دهند. در نتیجه، بختر است تا مصرف آب از برداشت آب جدا شود. ر ویکرد ما تنش آب را به مصرف آب و نه به برداشت آب ارتباط می دهد زیرا بر اساس تعریف، بخشی از آب برداشت شده به حوزه بر می گردد در حالی که تمام مصرف آب از حوزه دور می شود. نگرانی اصلی هنگام انتخاب یک معیار و متریک به عنوان شاخص کمبود آب است زیرا معیار دسترسی سرانه آب، تقاضای آب را در نادیده می گیردو اگر یک منطقه دارای صنعت و یا کشاورزی متقاضی آب زیاد نباشد، به طور کامل می تواند نیاز هایش را با منابع آب موجود تامین کند. در عوض، کمبود آب از این جهت، باید از طریق رابطه عرضه و تقاضای آب اندازه گیری شود. لازم به ذکر است که مناطق بزرک با منابع آبی فراوان به خصوص در حوزه یانگتز میانی و بالایی نظیر شیکوان، چونپیک .و هوبای دارای تنش یا فشار آبی متوسط هستند. دلیل این ناشی از تراکم جمعیتی بالاست. به علاوه آن ها در معرض خطر بوده و دارای ردپای انسانی بالایی هستند. از این روی،آن ها زیانجانک و مغولستان درونی را در این مطالعه به طور برابر و یا آسیب پذیر تر طبقه بندی کردند. در خصوص آسیب پذیری آن ها شواهد زیادی نظیر سیل ها و زلزله ها وجود دارد که آسیب های اجتماعی و مالی زیادی را طی سال های گذشته به آن ها تحمیل کرده اند. این سطوح بالای آسیب پذیری در بخشی از حوزه یانگتز بسیار مهم است چرا که در برنامه انتقال آب جنوب به شمال آب را از حوزه یانگتز به طرف شمال به خصوص حوزه ۳ H انتقال می دهد. به طور کلی، نقشه آسیب پذیری تفاوت های مکانی کم تری را در بخش های مختلف چین نسبت به مطالعات فعلی نشان می دهند و بر همیین اساس سطح آسیب پذیری چین نیز در بیشتر بخش های کشور نسبتا بالاست. دلیل این است که در بسیاری از مناطق شش مولفه آسیب پذیری تعادل یک دیگر را بر هم زده اند برای مثال در مناطق ساحلی به شدت در معرض خطر در جنوب شرق، تنش آب به شدت پایین بوده و از این روی آسیب پذیری اجتماعی بالاست. حوزه های اصلی فرامرزی چین چندین حوزه رودخانه ای در مقیاس قاره ای را با همسایه های خود مشترک است. در این مطالعه، ما اقدام به آنالیز آسیب پذیری آت ها در بخش های داخل چین پرداختیم. در مطالعات قبلی، ۹ مورد از ۱۱ حوزه فرامرزی با روش RBVI به صورت یک نهاد جغرافیایی تحلیل شده اند. مقایسه سیستم های رودخانه ای درون مرز های چین و ۹ حوزه فرامرزی نشان می دهد که اگرچه سطح و دامنه آسیب پذیری حوزه های موجود در چین زیاد است، ولی حوزه هایی وجود دارند که آسیب پذیر تر هستند. این حوزه ها شامل ایندوس و جی بی ام می باشند. این دو حوزه دارای جمعیت ۹۰۰ میلیون نفری می باشند. از این روی، هنگام بیان وضعیت و آسیب پذیری سیستم های آبی چین، باید این چالش ها را به چالش های موجود در برخی از حوزه های رودخانه ای مجاور نسبت داد که برخی از آن ها با کشور چین به عنوان حوزه بالادست مشترک است. به طور کلی، حوزه های فرامرزی هنکام صحبت در مورد آب های چین اهمیت زیادی دارند اگرچه اغلب در آنالیز هایی نظیر تحلیل های ذکر شده در بخش های فوق نادیده گرفته می شوند. چالش های قانونی و سازمانی در همکاری های فرامرزی و فراملی در حوزه های مشترک چین و همسایه ها وجود دارد وضعیتی که از نظر زمانی بسیار پویا و متغیر است و در جهت پذیرش اصول و قوانین بین المللی است. اگرچه اندازه جمعیت و سطح آسیب پذیری بخش های حوزه های فرامرزی زیاد بالا نیست، اما چین به شدت بر بسیاری از این حوزه ها تاثیر کذاشته و موجب شده تا کشور های پایین دست متاثر شوند. تاسیسات تولید برق آبی در لاکانک –مکونک را می توان یک نمونه از این موارد دانست و فشار روز افزون فعالیت های اقتصادی رودخانه های بالادست برهماپودرا و سالون نمونه های دیکر هستند. علی رغم این اثرات اصلی بر همسایه های چین و عدم توجه به توصیه چند ساله با اسناد مختلف سیاسی، سیاست آبی چین در آب های فرامرزی یا بین مرزی با ضعف روبروست. در نتیجه هنکام حل مسائل آبی و چالش های از این قبیل در چین، می توان گفت که آب های مرزی باید بیشتر از آب های داخلی مد نظر قرار گیرد. رویکرد تحلیل آسیب پذیری ما اقدام به تهیه نقشه های آسیب پذیری شش بعد و جنبه آسیب پذیری و آسیب پذیری کلی یا ترکیبی کردیم. قبلا برای چین هیچ نقشه و تحلیلی مثل این وجود نداشته است. علاوه بر داشتن تفکیک پذیری و یا جزییات ریز سیستم های رودخانه ای، ما مرز های حوزه ها را با مرز های سیاسی و مدیریتی در طرج سییستم رودخانه ای CARU روی هم قرار دادیم. این بعد در مطالعات منابع آبی چین دیده نمی شود در حالی که اهمیت زیادی برای سیاست گذاری و تحلیل های سیاسی دارد زیر بسیاری از سیاست ها از طریق حوزه های اختیاراتی اجرا می شوند.
چین به شدت در حال گذار و تغییر از اقتصاد روستا محور به اقتصاد شهر محور است. اقتصاد در حال شکوفا شدن بوده، ساختار های اجتماعی در حال تغییر بوده، اکوسیستم ها تحت فشار بوده و پایداری به چالش کشیده شده است. ما اقدام به تجزیه تحلیل آسیب پذیری اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی سیستم های رودخانه ای کردیم که به طور کلی و یا جزیی در بخش قاره ای چین واقع شده است. یک سوم منطقه مناطق مسکونی در این مطالعه پوشش داده شده است. شش فاکتور تنش( نظارت، اقتصاد، مسائل اجتماعی، محیط زیست، خطرات و تنش های آبی) به طور جداگانه و ترکیبی به صورت آسیب پذیری کل تجزیه تحلیل شدند. آسیب پذیر ترین بخش های چین در حوزه های پایینی رودخانه زرد و های، با تراکم جمعیت بالا، قابلیت دسترسی پایین به آب و ردپای انسانی بالا می باشند. دیگر مناطق تحت فشار آب در شمال غرب، آسیب پذیری بالایی نشان دادند و از این رو مناطق ساحلی غنی از آب ناشی از تراکن جمعیتی بالا، خطرات طبیعی و رد پای انسانی بالا نیز این آسیب پذیری را داشتند. در ابتدا، دیدگاه ما به شدت چند بعدی بوده و از این روی برای حل چالش های آبی به صورت واقع گرایانه و چند وجهی کار می کنیم. دوما ما اقدام به ترکیب مقیاس های مدیریتی و حوزه رودخانه کرده و از تفکیک پذیری مکانی بالاتر استفاده کردیم. سوما، ما از بعد فرامرزی استفاده کردیم که زیاد عرف نیست. این بسیار مهم است، زیرا یک میلیارد از همسایه های چین در حوزه های مربوط به آن زندگی می کنند. بحث آسیب پذیری سیستم رودخانه: ویژگی های جغرافیایی چین چین یکی از پهناورترین کشور ها از نظر مساحت بوده و بزرگ ترین کشور از نظر جمعیت است . از این روی، زیاد تعجب بر انگیز نیست چین سطوح بالایی از ناهمگنی مکانی با توجه به همه ابعاد لحاظ شده در تحلیل آسیب پذیری ما دارد. این ناهمگنی برای درک و شناسایی آسیب پذیری های سیستم رودخانه به روش سیستماتیک مهم و حیاتی است. حوزه های بسته رودخانه ای، یک سوم مساحت چین را شامل می شوند(جدول۱). بر عکس، مناطق وسیعی در بخش های شرقی و جنوبی کشور، رواناب مازاد خود را به داخل اقیانوس ها وارد می کنند. سطح درآمد اقتصادی، تراکم جمعیت، در معرض خطر بودن و شرایط محیطی همگی دارای تفاوت های مکانی بزرک در چین هستند. می توان انتظار داشت که حوزه های بسته و مناطق خشک از حیث منابع آبی، آسیب پذیر ترین مناطق هستند. در چین این مسئله صدق نمی کند: نتایج ما نشان می دهد که مناطقی با بیشترین اسیب پذیری سیستم رودخانه ای نه در مناطق خشک بلکه در مناطق مرطوب قرار کرفته اند. دلیل اصلی توزیع مکانی جمعیت است: اگرچه حدود یک سوم چین خشک است، تنها ۲٫۱ درصد جمعیت در حوزه های بسته زندگی می کنند. به علاوه حوزه های بسته کم تر در معرض خطرات بوده و از این روی دارای ردپای انسانی کم تری از بیشتر مناطق مرطوب می باشند. از این روی، مناطق خشک بزرگ و بسته از نظر هیدرولوژیکی نظیرحوزه های بسته زیان جیانگ، مغولستان و گینگای در زمره آسیب پذیر ترین مناطق علی رغم تنش آبی زیاد قرار نگرفتند. در بسیاری از مناطق، جدی ترین چالش های مربوط به آب چین در دشت شمال چین گزارش شده است که دارای نزولات کم تری بوده ولی غالبا مرطوب است و دارای جمعیت بسیار زیاد می باشد. حوزه معروف به ۳ H((Hai, Huang(Yellow) و Huai), مترادف با همین دشت شمال چین است و از حیث منابع آبی دارای بیشترین چالش است. مطالعه ما با این دیدگاه هم خوانی ندارد. مهم ترین دلیل برای این عدم عم خوانی این است که ما تنش یا فشار آبی را بر اساس مصرف آب نسبت به قابلیت دسترسی به آن محاسبه کردیم و نه بر اساس میزان برداشت آب و یا قابلیت دسترسی سرانه آب. دو رویکرد اخیر، رویکرد های ۳H را به صورت بحرانی از نظر کمبود آب نسبت به مورد اول نشان می دهند. در نتیجه، بختر است تا مصرف آب از برداشت آب جدا شود. ر ویکرد ما تنش آب را به مصرف آب و نه به برداشت آب ارتباط می دهد زیرا بر اساس تعریف، بخشی از آب برداشت شده به حوزه بر می گردد در حالی که تمام مصرف آب از حوزه دور می شود. نگرانی اصلی هنگام انتخاب یک معیار و متریک به عنوان شاخص کمبود آب است زیرا معیار دسترسی سرانه آب، تقاضای آب را در نادیده می گیردو اگر یک منطقه دارای صنعت و یا کشاورزی متقاضی آب زیاد نباشد، به طور کامل می تواند نیاز هایش را با منابع آب موجود تامین کند. در عوض، کمبود آب از این جهت، باید از طریق رابطه عرضه و تقاضای آب اندازه گیری شود. لازم به ذکر است که مناطق بزرک با منابع آبی فراوان به خصوص در حوزه یانگتز میانی و بالایی نظیر شیکوان، چونپیک .و هوبای دارای تنش یا فشار آبی متوسط هستند. دلیل این ناشی از تراکم جمعیتی بالاست. به علاوه آن ها در معرض خطر بوده و دارای ردپای انسانی بالایی هستند. از این روی،آن ها زیانجانک و مغولستان درونی را در این مطالعه به طور برابر و یا آسیب پذیر تر طبقه بندی کردند. در خصوص آسیب پذیری آن ها شواهد زیادی نظیر سیل ها و زلزله ها وجود دارد که آسیب های اجتماعی و مالی زیادی را طی سال های گذشته به آن ها تحمیل کرده اند. این سطوح بالای آسیب پذیری در بخشی از حوزه یانگتز بسیار مهم است چرا که در برنامه انتقال آب جنوب به شمال آب را از حوزه یانگتز به طرف شمال به خصوص حوزه ۳ H انتقال می دهد. به طور کلی، نقشه آسیب پذیری تفاوت های مکانی کم تری را در بخش های مختلف چین نسبت به مطالعات فعلی نشان می دهند و بر همیین اساس سطح آسیب پذیری چین نیز در بیشتر بخش های کشور نسبتا بالاست. دلیل این است که در بسیاری از مناطق شش مولفه آسیب پذیری تعادل یک دیگر را بر هم زده اند برای مثال در مناطق ساحلی به شدت در معرض خطر در جنوب شرق، تنش آب به شدت پایین بوده و از این روی آسیب پذیری اجتماعی بالاست. حوزه های اصلی فرامرزی چین چندین حوزه رودخانه ای در مقیاس قاره ای را با همسایه های خود مشترک است. در این مطالعه، ما اقدام به آنالیز آسیب پذیری آت ها در بخش های داخل چین پرداختیم. در مطالعات قبلی، ۹ مورد از ۱۱ حوزه فرامرزی با روش RBVI به صورت یک نهاد جغرافیایی تحلیل شده اند. مقایسه سیستم های رودخانه ای درون مرز های چین و ۹ حوزه فرامرزی نشان می دهد که اگرچه سطح و دامنه آسیب پذیری حوزه های موجود در چین زیاد است، ولی حوزه هایی وجود دارند که آسیب پذیر تر هستند. این حوزه ها شامل ایندوس و جی بی ام می باشند. این دو حوزه دارای جمعیت ۹۰۰ میلیون نفری می باشند. از این روی، هنگام بیان وضعیت و آسیب پذیری سیستم های آبی چین، باید این چالش ها را به چالش های موجود در برخی از حوزه های رودخانه ای مجاور نسبت داد که برخی از آن ها با کشور چین به عنوان حوزه بالادست مشترک است. به طور کلی، حوزه های فرامرزی هنکام صحبت در مورد آب های چین اهمیت زیادی دارند اگرچه اغلب در آنالیز هایی نظیر تحلیل های ذکر شده در بخش های فوق نادیده گرفته می شوند. چالش های قانونی و سازمانی در همکاری های فرامرزی و فراملی در حوزه های مشترک چین و همسایه ها وجود دارد وضعیتی که از نظر زمانی بسیار پویا و متغیر است و در جهت پذیرش اصول و قوانین بین المللی است. اگرچه اندازه جمعیت و سطح آسیب پذیری بخش های حوزه های فرامرزی زیاد بالا نیست، اما چین به شدت بر بسیاری از این حوزه ها تاثیر کذاشته و موجب شده تا کشور های پایین دست متاثر شوند. تاسیسات تولید برق آبی در لاکانک –مکونک را می توان یک نمونه از این موارد دانست و فشار روز افزون فعالیت های اقتصادی رودخانه های بالادست برهماپودرا و سالون نمونه های دیکر هستند. علی رغم این اثرات اصلی بر همسایه های چین و عدم توجه به توصیه چند ساله با اسناد مختلف سیاسی، سیاست آبی چین در آب های فرامرزی یا بین مرزی با ضعف روبروست. در نتیجه هنکام حل مسائل آبی و چالش های از این قبیل در چین، می توان گفت که آب های مرزی باید بیشتر از آب های داخلی مد نظر قرار گیرد. رویکرد تحلیل آسیب پذیری ما اقدام به تهیه نقشه های آسیب پذیری شش بعد و جنبه آسیب پذیری و آسیب پذیری کلی یا ترکیبی کردیم. قبلا برای چین هیچ نقشه و تحلیلی مثل این وجود نداشته است. علاوه بر داشتن تفکیک پذیری و یا جزییات ریز سیستم های رودخانه ای، ما مرز های حوزه ها را با مرز های سیاسی و مدیریتی در طرج سییستم رودخانه ای CARU روی هم قرار دادیم. این بعد در مطالعات منابع آبی چین دیده نمی شود در حالی که اهمیت زیادی برای سیاست گذاری و تحلیل های سیاسی دارد زیر بسیاری از سیاست ها از طریق حوزه های اختیاراتی اجرا می شوند.
Description
abstract China is undergoing a rapid transition from rural to urban dominated economy. Economy is booming, social structures are changing, ecosystems are stressed, and sustainability is challenged. We analysed the socioeconomic and environmental vulnerability of river systems that are entirely or partly located in the continental part of China. One-third of the mankind inhabit the area covered by this study. Six stress factors (governance, economy, social issues, environment, hazards and water stress) were analysed separately and in combination as an overall vulnerability. China’s most vulnerable parts were found to be situated in the lower Hai and Yellow River basins, with their high population density, low water availability and high human footprint. The other water-stressed areas in the northwest showed high vulnerability, too, and so did the water-rich coastal areas due to high population density, natural hazards and high human footprint. We went beyond existing water stress and vulnerability studies in three dimensions. First, our perspective was highly multidimensional and thus very relevant in addressing China’s water challenges in a realistic and multifaceted way. Second, we combined administrative and river basin scales and used an essentially higher spatial resolution than done so far. Third, we included the transboundary dimension, which is not customary. This is highly important since one billion people China’s neighbouring countries, in basins that are partly in China. © ۲۰۱۴ The Authors. Published by Elsevier Ltd. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/). Discussion River system vulnerability: China’s geographic features China is one of the planet’s largest countries in land area, and the largest one in population. Therefore, it is not surprising that China represents a high level of spatial heterogeneity with regard to all the aspects that were included in our vulnerability analysis. This heterogeneity is important, we argue, to understand and to identify river system vulnerabilities in a systematic and pragmatic way. Closed river basins cover one-third of China’s surface area (Table 1). In contrast, large areas in the eastern and southern parts of the country produce excessive discharge to the oceans. Economic income level, population density, proneness to hazards and environmental situation all have large spatial differences inside China. One could expect that closed basins and arid areas would be most vulnerable in terms of water resources. In China’s case this appears not be true; our results indicate that the areas with highest river system vulnerability are not in dry but humid areas. The reason is partly in the spatial distribution of population; whereas around onethird of China’s territory is arid, only 2.1% of the population live in closed basins (Table 1). In addition, closed basins are less prone to hazards and they have a lower human footprint than most of the humid areas. Therefore, large dry, hydrologically closed areas such as Xinjiang, Inner Mongolia and Qinghai’s closed basins have not been included in most vulnerable areas in our results, despite of high water stress. In many studies (Varis & Vakkilainen, 2001; Xia et al., 2012) China’s most serious water related challenges have been addressed to the North China Plain, which has low precipitation but is still mostly humid, but has a high population density. Our study is in accordance to this. Yet, often the so-called 3H basins (Hai, Huang (Yellow) and Huai), have been used somewhat synonymously to North China Plain and attributed to be most challenged areas in terms of water resources (Berkoff, 2003; Jiang, 2009; Xia et al., 2012). Our study does not fully accord with this view. The most important reason to this disagreement is that we calculated the water stress on the basis of water use in relation to its availability, and not on basis of water withdrawals or water availability per capita as is often done (see e.g. Jiang, 2009). The two latter approaches show the 3H basins as more critical in terms of water scarcity than the former (cf. the data provided by Wada et al., 2011, 2013). Consequently, it is crucial to distinguish water use fromwater withdrawals in this context, as well as in more general terms when addressing water related challenges. Our approach relates water 111 stress to water use and not to water withdrawals since per definition part of the withdrawn water returns to the basin, whereas all wateruse is away from the basin. We propose concern when selecting the metric as an indicator of water scarcity since for instance the wateravailability-per-capita metric ignores the demand of water e if an area does not have much water demanding industry or agriculture, it can survive quite well with water resources that would be quite short for an area with intensive, irrigated agriculture. Instead, the water scarcity should in our view be measured through the relation of supply and demand of water as done here (for more discussion, see Falkenmark, 2013; Vor€ osmarty, Green, Salisbury, € & Lammers, 2000; Wada et al., 2011, 2013; Wu et al., 2013). It is interesting to note, that large areas with ample water resources, particularly in the upper-middle Yangtze basin, such as Sichuan, Chongqing and Hubei, are modestly water-stressed. This is because of their high population density. In addition, they are hazardprone and have a high human footprint. Therefore, they classify equally or even more vulnerable than for instance Xinjiang and Inner Mongolia in our study. There is plenty of evidence in history on their vulnerability as for instance several serious floods and earthquakes have caused massive societal and property damage in these areas even in past several years. This fairly high level of vulnerability of that part of the Yangtze basin is important to note when discussing the SoutheNorth water transfer scheme which draws water mainly from the Yangtze basin towards the north, particularly to the 3H basins (Berkoff, 2003; Jiang, 2009; Xu et al. 2010). After all, our vulnerability map shows less spatial differences in different parts of China than the studies that we refer to in the introduction would suggest, and accordingly China’s vulnerability level is relatively even in most parts of the country. This is because in many areas the six components of vulnerability balance out one another; for instance in very hazard-prone coastal areas in southeast water stress is low and so is the social vulnerability.
