گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی و لیگاند آن ها: اهمیت بالینی وتغذیه ای: یک مقاله مروری Peroxisome proliferator-activated receptors and their ligands: nutritional and clinical implications – a review
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : BMC
- چاپ و سال / کشور: 2014
توضیحات
چاپ شده در مجله تغذیه Grygiel-Górniak
رشته های مرتبط زیست شناسی و پزشکی، ژنتیک، علوم سلولی و مولکولی و علوم تغذیه
مقدمه گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی، فاکتور های رونویسی فعال شده با لیگاند می باشند که ژن های مهم در تمایز سلول و فرایند های متابولیکی مختلف، به ویژه هموستاز لیپید و گلوکز را تنظیم می کنند. از دیدگاه مولکولی، PPAR یا گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی یک خانواده ای از گیرنده های هورمون هسته ای فعال شده با لیگاند(NR) متعلق به ابر خانواده گیرنده استرویید(۱-۲)( شکل ۱) می باشند. نمونه هایی از NR ها شامل گیرنده های هورمون های تیرویید، رتینویید ها، ۱-۲۵- دیهیدروکسی- ویتامین D3، گیرنده های هورمون استرویید و طیف وسیعی از لیگاند های دیگر هستند. پس از فعل و انفعال با لیگاند های خاص، گیرنده های هسته ای به هسته انتقال داده می شوند و در آن جا ساختار خود را تغییر داده و رونویسی ژن را تنظیم می کنند(۳-۵). ساختار و عملکرد گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی ساختار سه بعدی گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی متشکل از یک دامنه اتصال دی ان ای در پایانه-N و یک دامنه اتصال لیگاند(LBD) در پایانه-C می باشد. پس از فعل و انفعال با آگونیست ها، گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی به هسته انتقال یافته و با سایر گیرنده هسته ای دیگر- گیرنده X رتینویید( شکل ۲) هترودیمرایز می شود. PXR تشکیل یک هترودیمر با تعدادی از گیرنده های دیگر می دهد (برای مثال، ویتامین D یا هورمون های تیرویید). مناطق ژن های هدف در DNA که به گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی متصل می شوند، موسوم به عناصر پاسخ هورمون تکثیر شونده پروکسی زوم می باشند(۱).( PPREs). PPREs در پروموتر های ژن های PPAR نظیر پروتین اتصال اسید چرب یافت می شوند (ap2) (5). در بیشتر موارد، این فرایند، رونویسی ژن های مختلف دخیل در فرایند های فیزیوولژیکی و پاتوفیزیولوژیکی مختلف را تنظیم می کند. عملکرد گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی با تعدادی از کمک فعال کننده ها و کمک مهار کننده ها اصلاح می شود که حضور آن ها به ترتیب موجب تحریک یا بازدارندگی عملکرد گیرنده می شود(۶). لیگاند هایی که PPARγ-RXR را فعال سازی می کنند منجر به مبادله کمک مهار کننده ها برای کمک فعال کننده ها می شود(۷-۸). در سلول های انسانی، قابلیت دسترسی به کوفاکتور ها متغیر است که بستگی به نوع سلول و ارتباط کوفاکتور های خاص با سایر ژن ها دارد(۷-۹-۱۰).
رشته های مرتبط زیست شناسی و پزشکی، ژنتیک، علوم سلولی و مولکولی و علوم تغذیه
مقدمه گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی، فاکتور های رونویسی فعال شده با لیگاند می باشند که ژن های مهم در تمایز سلول و فرایند های متابولیکی مختلف، به ویژه هموستاز لیپید و گلوکز را تنظیم می کنند. از دیدگاه مولکولی، PPAR یا گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی یک خانواده ای از گیرنده های هورمون هسته ای فعال شده با لیگاند(NR) متعلق به ابر خانواده گیرنده استرویید(۱-۲)( شکل ۱) می باشند. نمونه هایی از NR ها شامل گیرنده های هورمون های تیرویید، رتینویید ها، ۱-۲۵- دیهیدروکسی- ویتامین D3، گیرنده های هورمون استرویید و طیف وسیعی از لیگاند های دیگر هستند. پس از فعل و انفعال با لیگاند های خاص، گیرنده های هسته ای به هسته انتقال داده می شوند و در آن جا ساختار خود را تغییر داده و رونویسی ژن را تنظیم می کنند(۳-۵). ساختار و عملکرد گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی ساختار سه بعدی گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی متشکل از یک دامنه اتصال دی ان ای در پایانه-N و یک دامنه اتصال لیگاند(LBD) در پایانه-C می باشد. پس از فعل و انفعال با آگونیست ها، گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی به هسته انتقال یافته و با سایر گیرنده هسته ای دیگر- گیرنده X رتینویید( شکل ۲) هترودیمرایز می شود. PXR تشکیل یک هترودیمر با تعدادی از گیرنده های دیگر می دهد (برای مثال، ویتامین D یا هورمون های تیرویید). مناطق ژن های هدف در DNA که به گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی متصل می شوند، موسوم به عناصر پاسخ هورمون تکثیر شونده پروکسی زوم می باشند(۱).( PPREs). PPREs در پروموتر های ژن های PPAR نظیر پروتین اتصال اسید چرب یافت می شوند (ap2) (5). در بیشتر موارد، این فرایند، رونویسی ژن های مختلف دخیل در فرایند های فیزیوولژیکی و پاتوفیزیولوژیکی مختلف را تنظیم می کند. عملکرد گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسی زومی با تعدادی از کمک فعال کننده ها و کمک مهار کننده ها اصلاح می شود که حضور آن ها به ترتیب موجب تحریک یا بازدارندگی عملکرد گیرنده می شود(۶). لیگاند هایی که PPARγ-RXR را فعال سازی می کنند منجر به مبادله کمک مهار کننده ها برای کمک فعال کننده ها می شود(۷-۸). در سلول های انسانی، قابلیت دسترسی به کوفاکتور ها متغیر است که بستگی به نوع سلول و ارتباط کوفاکتور های خاص با سایر ژن ها دارد(۷-۹-۱۰).
Description
Peroxisome proliferator-activated receptors are ligandactivated transcription factors that regulate genes important in cell differentiation and various metabolic processes, especially lipid and glucose homeostasis. In molecular terms, PPARs represent a family of ligand-activated nuclear hormone receptors (NRs) belonging to the steroid receptor superfamily [1,2] (Figure 1). Examples of NRs include the receptors for thyroid hormones, retinoids, 1,25- dihydroxy-vitamin D3, steroid hormone receptors and a variety of other ligands. After interaction with the specific ligands, nuclear receptors are translocated to the nucleus, where they change their structure and regulate gene transcription [3-5].
