انتقال اطلاعات راهبردی Strategic Information Transmission

چاپ شده در مجله اقتصاد سنجی – Econometrica
رشته های مرتبط ریاضی، تحقیق در عملیات و محاسبات نرم
۱- مقدمه بسیاری از مشکلات مرتبط با دست یابی به توافق، می توانند ارزش اطلاعاتی داشته باشند. واسطه ها معمولا اطلاعات متفاوتی در مورد سلایق و حتی در مورد آن چه که عملی است دارند. به اشتراک گذاری اطلاعات موجب می شود تا توافق های بالقوه بهتری حاصل شود با این حال دارای اثرات راهبردی ای است که موجب می شود تا فرد تردید کند که افشای اطلاعات به رقیب نمی تواند یک سیاست سود مند باشد. با این وجو.د، بدیهی است که حتی یک عامل خود علاقه مند می تواند افشای اطلاعات را مفید بداند. میزان تشابه منافع عوامل و نماینده ها موضوع بحث این مقاله است. اگرچه بسیاری از انگیزه های اصلی ناشی از تئوری مذاکره می باشند، پاسخ به این سوالات به شکلی انتزاعی می تواند مفید باشد که به ما امکان شناسایی پیش نیاز های اساسی وضروری را برای راه حل پیشنهادی می دهد. دو عامل یا نماینده وجود دارند که یکی از آن ها دارای اطلاعات خصوصی مرتبط با هر دو است. عامل آگاه که ما از این به بعد آن را فرستنده می نامیم، یک سیگنال را بر اساس اطلاعات اطلاعات خصوصی به عامل دیگر ارسال می کند که ما از این به بعد آن را گیرنده می می نامیم. سپس Rتصمیمی می گیرد که بر رفاه هر دو بر اساس اطلاعات موجود در سیگنال تاثیر می گذارد. در حالت تعادل، قواعد تصمیم گیری که توصیف می کنند چگونه عوامل اقدامات خود را در شرایطی انتخاب می کنند که در آن خود را بهترین پاسخ به یک دیگر می یابد. مدل و ارتباط آن با منابع در بخش ۲ توصیف شده است. تحت فرض مشابه با فرض های ارایه شده در منابع مربوط به سیگنالینگ، تعادل در بخش ۳ به شکلی بسیار ساده شناسایی شده است. اگرچه انتخاب قاعده سیگنالینگ فرستنده محدود نیست، در حالت تعادل او بایستی پشتیبانی از توزیع احتمال متغیری که بیانگر اطلاعات خصوصی است تقسیم کرده و در نتیجه، می تواند نویز را وارد سیگنال با گزارش نوع عنصر تقسیم مشاهدات کند. این بیانگر تعادل بهینه S بین استفاده از اطلاعات کافی در سیگنال برای القای R برای پاسخ به آن می باشد به طوری که پاسخ او می تواند تا حد ممکن مطلوب می باشد. به طور کلی، چندین تعادل مختلف وجود دارد با این حال، ما در بخش های ۴ و ۵ استدلال می شود که کسی که پارتیشن او دارای بیشترین تعداد عناصر است، یک فرد منطقی برای عواملی است که هماهنگی ها را انجام می دهد زیرا هر دو برجسته می باشد و قبل از مشاهده اطلاعات خصوصی فرستنده، راه حل برتر پارتو به همه حالت های تعادل وارد می شود. با توجه به این انتخاب، ما تحت فرضیات قوی تر نشان می دهیم که تحت فرضیات قوی تر، و بر اساس موارد دقیق تر در بخش های ۴ و ۵، هر چه اولویت های عوامل و نماینده های مشابه بیشتر باشد، سیگنال تعادلی می تواند اطلاعات بیشتری را ایجاد کند. بخش ۶ مربوط به نتیجه گیری مقاله با خلاصه کوتاه و پیشنهاداتی برای مطالعات آینده است نتایج ما علاوه بر منافع ذاتی و درونی، اهمیت زیادی برای طراحی مدل هایی دارد که کیفیت برایند های مذاکره را به کیفیت برایند های مذاکره را به محیط مذاکره مرتبط می کند. به طور اخص، توضیحات و دلایل منطق گرا در خصوص وقوع معامله و واسطه گری و رابطه فراوانی آن ها با محیط چانه زنی ( به گاتراجی و سامسون ۱، کرافورد ۲ و سابل، تاکشی ۱۴ مراجعه کنید) همگی منوط به عواملی هستند که دارای اطلاعات متفاوت میباشند خواه در مورد اولویت ها و خواه در مورد دامنه موفقیت در تعهد افراد به تقاضای آن ها. این مدل ها همگی ای از مواردی می باشد که نماینده ها معمولا آن ها را مفید قلم داد می کنند. مدل ما می تواند به خوبی اطلاعات مناسب را ارایه می کند به خصوص زمانی که یک ساده سازی صورت گرفته باشد و یا زمانی که در نتایج اختلال ایجاد شود. مدل ما در عین حال قابل کاربرد به بسیاری از شرایط دیگری است که در آن ها ارتباط راهبردی می تواند یک راه حل عملی باشد. یک سری کاربرد های نمونه در این رابطه شامل مشارکت های کسب و کار، روابط پزشک- بیمار و روابط وکیل-موکل و انحصار چند جانبه می باشد( به ناوشک و سانکستین ۱۲ مراجعه کنید). در نهایت، این را می توان به صورت مدل مدیر- کارگزار در نظر گرفت که S کارگزار و R مدیر است. همان طور که در بخش ۲بررسی شده است، از منابع مدیر- کارگزار با در نظر گرفتن مدیر و نماینده به صورت راهبردی، جدا شده و به بررسی مدیر به عنوان رهبر استکلبرگ می پردازیم.