زهکشی و استفاده مجدد از آب های آبیاری Draining & Reusing Irrigation Water
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
توضیحات
رشته های مرتبط: کشاورزی، آبیاری و زهکشی، مدیریت منابع آب
غرقابی خاک با ساختار خوب دارای فضای هوا و آب بوده و هر دو برای رشد و بقای گیاه لازم هستند. خاک در ظرفیت زراعی دارای تعداد زیادی از خلل و فرج می باشد . در یک خاک غرقاب شده، فضای بین ذرات خاک با آب پر شده و ریشه های گیاهان دسترسی به اکسیژن ندارند. گیاهان مختلف به این به روش های مختلف واکنش می دهند. بیشتر گیاهان کشاورزی به جز برنج از کمبود اکسیژن رنج می برند جذب مواد غذایی از طریق ریشه را کند می کند جگن رشد مناسب داشته و و از رقابت مطلوب تر گونه بهره مند هستند. علاوه بر این، میکروب های مفید خاک از بین می روند، بوته و بیماری های حیوانی گسترش یافته ، و ماشین آلات و دام آسیب ساختمان خاک را ضعیف می کنند. تحقیقات نشان می دهند که رشد چراگاه تابستانه بعد از شش ساعت رکود آب کاهش می یابد و این که آب راکد یا غرقاب به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت موجب کاهش رشد تا بیش از ۲۵ درصد در فصل آبیاری می شود و مقدار تولید و رشد شبدر را کاهش می دهند. برنج یک استثنا است و طبیعتا یک گیاه آبزی است و غرقابی را تحمل می کند. اثرات غرقابی • جذب عناصر مغذی متوقف شده و ریشه ها می میرند. • گیاهان انرژی برای رشد ندارند • میکروب های مفید خاک می میرند. • دام و ماشین آلات بر ساختمان خاک صدمه می زنند. • کاهش تعداد گیاهان و جانوران • رشد گیاهان آب دوست مثل جگن • از بین رفتن چراگاه ها و علف ها به دلیل نبود اکسیژن • برخی عناصر مغذی به خصوص نیتروژن از زیر ریشه ها آب شویی می شوند و قابل استفاده نمی باشند. خاک تا زمانی غرقاب می ماند که آب مازاد توسط گیاه، تبخیر یا زهکشی خارج شود. در صورتی که آب راکد بر روی سطح خاک باقی بماند، مقداری به خاک زهکشی می شود .و به آب زیر زمینی ملحق می شود. این ذخیره تراوشی موجب بالا آمدن سفره آب و شوری شده و منجر به کاهش تولید و آسیب های زیست محیطی می گردد. غرقابی در مناطقی یک مشکل بزرگ محسوب می شود که سفره های آب سطحی و بالا وجود دارند. خاک هایی که بعد از بارش و آبیاری غرقاب می شوند، تا مدت ها اشباع می مانند زیرا فرصتی برای نفوذ و تراوش به پایین نیست و لذا سطح خاک شور می شود. باران عامل اصلی غرقابی در ماه های سرد سال است در حالی که آبیاری ضعیف عامل اصلی در بهار، تابستان و پاییز است. برای اجتناب از این مسائل چه می توان کرد؟ کلید بهبود کارایی آبیاری و کاهش غرقابی، بهبود زهکشی سطحی است.
غرقابی خاک با ساختار خوب دارای فضای هوا و آب بوده و هر دو برای رشد و بقای گیاه لازم هستند. خاک در ظرفیت زراعی دارای تعداد زیادی از خلل و فرج می باشد . در یک خاک غرقاب شده، فضای بین ذرات خاک با آب پر شده و ریشه های گیاهان دسترسی به اکسیژن ندارند. گیاهان مختلف به این به روش های مختلف واکنش می دهند. بیشتر گیاهان کشاورزی به جز برنج از کمبود اکسیژن رنج می برند جذب مواد غذایی از طریق ریشه را کند می کند جگن رشد مناسب داشته و و از رقابت مطلوب تر گونه بهره مند هستند. علاوه بر این، میکروب های مفید خاک از بین می روند، بوته و بیماری های حیوانی گسترش یافته ، و ماشین آلات و دام آسیب ساختمان خاک را ضعیف می کنند. تحقیقات نشان می دهند که رشد چراگاه تابستانه بعد از شش ساعت رکود آب کاهش می یابد و این که آب راکد یا غرقاب به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت موجب کاهش رشد تا بیش از ۲۵ درصد در فصل آبیاری می شود و مقدار تولید و رشد شبدر را کاهش می دهند. برنج یک استثنا است و طبیعتا یک گیاه آبزی است و غرقابی را تحمل می کند. اثرات غرقابی • جذب عناصر مغذی متوقف شده و ریشه ها می میرند. • گیاهان انرژی برای رشد ندارند • میکروب های مفید خاک می میرند. • دام و ماشین آلات بر ساختمان خاک صدمه می زنند. • کاهش تعداد گیاهان و جانوران • رشد گیاهان آب دوست مثل جگن • از بین رفتن چراگاه ها و علف ها به دلیل نبود اکسیژن • برخی عناصر مغذی به خصوص نیتروژن از زیر ریشه ها آب شویی می شوند و قابل استفاده نمی باشند. خاک تا زمانی غرقاب می ماند که آب مازاد توسط گیاه، تبخیر یا زهکشی خارج شود. در صورتی که آب راکد بر روی سطح خاک باقی بماند، مقداری به خاک زهکشی می شود .و به آب زیر زمینی ملحق می شود. این ذخیره تراوشی موجب بالا آمدن سفره آب و شوری شده و منجر به کاهش تولید و آسیب های زیست محیطی می گردد. غرقابی در مناطقی یک مشکل بزرگ محسوب می شود که سفره های آب سطحی و بالا وجود دارند. خاک هایی که بعد از بارش و آبیاری غرقاب می شوند، تا مدت ها اشباع می مانند زیرا فرصتی برای نفوذ و تراوش به پایین نیست و لذا سطح خاک شور می شود. باران عامل اصلی غرقابی در ماه های سرد سال است در حالی که آبیاری ضعیف عامل اصلی در بهار، تابستان و پاییز است. برای اجتناب از این مسائل چه می توان کرد؟ کلید بهبود کارایی آبیاری و کاهش غرقابی، بهبود زهکشی سطحی است.
Description
A well structured soil has spaces containing water and air—both necessary for plant survival and growth (refer to Irrigation Salinity Facts: Principles of Surface Irrigation). A soil at field capacity still contains a significant number of air-filled voids. In a waterlogged soil the spaces in between the soil particles are filled with water, so plant roots have no access to oxygen. Different plants react to this in different ways. Most agricultural plants (except rice) suffer as oxygen and nutrient uptake through the roots slows. Rushes, docks and sedges thrive and will out-compete more desirable species. In addition, beneficial soil microbes are destroyed, plant and animal diseases spread, and machinery and livestock damage the weakened soil structure. Research has shown that summer pasture growth is reduced after only six hours of water ponding, and that water regularly lying on perennial pastures (white clover and ryegrass or paspalum) for 24–۴۸ hours will reduce growth by 25% over an irrigation season, and lower the clover content. Rice is the exception, as it is naturally an aquatic plant, so it tolerates waterlogging. Soil will remain waterlogged until the excess water is removed by plant use, evaporation or drainage. If ponded water remains on the soil surface.
