محدودیت کربوهیدرات رژیم غذایی در سندرم متابولیک وmellitus دیابت نوع ۲ Dietary carbohydrate restriction in type 2 diabetes mellitus and metabolic syndrome: time for a critical appraisal
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : BMC
- چاپ و سال / کشور: 2008
توضیحات
رشته های مرتبط: پزشکی، زیست شناسی، علوم تغذیه، بیوشیمی، میکروبیولوژی و دیابت
روش های تغذیه کنونی برای سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ بطور کلی بر مبنای کاهش چربی غذا می باشد. موفقیت این روش ها محدود است و در زمان هم بطور کلی بر مبنای دارو می باشد. استدلالی ایجاد شده که ارزیابی دوباره نقش محدودیت کربوهیدرات و روش های تاریخی و شروع آن را نشان می دهد و جایگزین احتمالی برای آن را بیان می کند. منطق این است که محدوردیت کربوهیدرات باعث بهبود کنترل گلیسمی (چوبی) شده و نوسانات انسولین که هدف اصلی می باشد را کاهش می دهد. بررسی هایی که خلاصه شده است نشان می دهد که رژیم های با محدودیت کربوهیدرات حداقل برای کاهش وزن متناسب است و جایگزین کردن چربی به جای کربوهیدات هم بططور کلی مزیتی برای بیماری قلبی عروقی می باشد. این اثرات مفید کاهش کربوهیدرات به کاهش وزن نیازی ندارد. در نهایت این نکته تکرار می شود که محدودیت کربوهیدرات باعث بهبود تمام ویژگی های سندرم متابولیک می شود. پیش زمینه اپیدمی دیابت بسیار مورد بحث قرار گرفته است و سلول های تحت تأثیر آن در کنفرانس های علمی مورد بحث قرار گرفته است درحالیکه کل کربوهیدرات غذایی باعث تولید آن می شود عامل اصلی که در آن نقش دارد کنترل گلیسمی می باشد و روش هایی بر مبنای کاهش کربوهیدرات غذا هم مورد حمایت اندکی قرار گرفته اند. برای مثال انجمن دیابت غذای کاهش کربوهیدرات غذایی را توصیه کرده است. (کمتر از ۱۳۰ گرم در روز) درحالیکه راهنمایی های اخیر این رژیم غذایی را به عنوان روشی جایگزین برای کاهش وزن بیان کرده اند. اما نگرانی ها هنوز در مورد آن و مزیت های این روش ادامه می یابد. بطور مشابهی گروه بررسی دیابت و مواد غذایی انجمن اروپا برای بررسی دیابت [۳] گزارش کرده که توصیه های رژیم کربوهیدرات اندک در افرادی که دیابت دارند حائز اهمیت است. به هر حال احساس می کنیم که شاهد خوبی برای ضمانت دیدگاه جایگزین وجود دارد و این رژیم های بر مبنای محدودیت کربوهیدرات باید از نظر درک کنونی از داده های بالینی و بیوشیمی مربوط به آن مورد توجه قرار گیرد. به هر حال موفقیت روش های رژیم کم چربی در دیابت بهبود یافته اما روش جایگزین منطقی باید در اینجا ارائه شود. ویژگی اصلی این است که رژیم های کربوهیدرات کم بر مبنای این مکانیسم می باشد یعنی رژیم گلوکز بطور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق انسولین است که یک عامل کنترل اصلی در گلوکوژنز و متابولیسم گلیکوژن و لیپولیز و لیپوژنز می باشد. فرآیندهای پاسخ تحریک یک تمایل تحقیق کنونی می باشد اما طبق این نظر چربی غذا نقش غیرفعال دارد و اثرات چربی همواره در حضور کربوهیدرات بالا می باشد درحالیکه رژیم های کم چربی برای هر شخصی مناسب نمی باشد باید درباره بیماران و افراد انتخابی فراهم شود. این بحث بر روی دیابت نوع ۲ تأکید دارد اما بسیاری از اصول آن برای سندرم متابولیک و احتمالاً دیابت نوع ۱ هم کاربرد دارد. ۱- محدودیت کربوهیدرات کنترل چربی را بهتر می کند. هدف اصل رژیم درمانی با محدودیت کربوهیدرات نوسانات انسولین می باشد. ۲- رژیم غذایی با محدودیت کربوهیدرات حداقل برای کاهش وزن مناسب است و برای رژیم کم چربی هم مناسب است. ۳- جایگزین کردن کربوهیدرات برای نشانه های آن مفید می باشد و برای شیوع CVD هم نقش دارد. ۴- محدودیت کربوهیدرات باعث بهبود ویژگی های سندرم متابولیک می شود. ۵- اثرات مفید محدودیت کربوهیدرات به کاهش وزن نیاز ندارد. محدودیت کربوهیدرات روش منطقی و خوبی برای بهبود کنترل و متابولیک چربی است. داده ها نشان می دهد که کاهش وزن و ریسک بیماری قلبی عروقی به کاهش این موانع و پذیرش محدودیت کربوهیدرات کمک می کند و زمانی منطقی است که درمان برای دیابت نوع ۲ اولویت دارد. در نهایت محدودیت کربوهیدرات رژیم مطلوبی برای بهبود اجزای سندرم متابولیک و برای پیشگیری از دیابت می باشد.
روش های تغذیه کنونی برای سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ بطور کلی بر مبنای کاهش چربی غذا می باشد. موفقیت این روش ها محدود است و در زمان هم بطور کلی بر مبنای دارو می باشد. استدلالی ایجاد شده که ارزیابی دوباره نقش محدودیت کربوهیدرات و روش های تاریخی و شروع آن را نشان می دهد و جایگزین احتمالی برای آن را بیان می کند. منطق این است که محدوردیت کربوهیدرات باعث بهبود کنترل گلیسمی (چوبی) شده و نوسانات انسولین که هدف اصلی می باشد را کاهش می دهد. بررسی هایی که خلاصه شده است نشان می دهد که رژیم های با محدودیت کربوهیدرات حداقل برای کاهش وزن متناسب است و جایگزین کردن چربی به جای کربوهیدات هم بططور کلی مزیتی برای بیماری قلبی عروقی می باشد. این اثرات مفید کاهش کربوهیدرات به کاهش وزن نیازی ندارد. در نهایت این نکته تکرار می شود که محدودیت کربوهیدرات باعث بهبود تمام ویژگی های سندرم متابولیک می شود. پیش زمینه اپیدمی دیابت بسیار مورد بحث قرار گرفته است و سلول های تحت تأثیر آن در کنفرانس های علمی مورد بحث قرار گرفته است درحالیکه کل کربوهیدرات غذایی باعث تولید آن می شود عامل اصلی که در آن نقش دارد کنترل گلیسمی می باشد و روش هایی بر مبنای کاهش کربوهیدرات غذا هم مورد حمایت اندکی قرار گرفته اند. برای مثال انجمن دیابت غذای کاهش کربوهیدرات غذایی را توصیه کرده است. (کمتر از ۱۳۰ گرم در روز) درحالیکه راهنمایی های اخیر این رژیم غذایی را به عنوان روشی جایگزین برای کاهش وزن بیان کرده اند. اما نگرانی ها هنوز در مورد آن و مزیت های این روش ادامه می یابد. بطور مشابهی گروه بررسی دیابت و مواد غذایی انجمن اروپا برای بررسی دیابت [۳] گزارش کرده که توصیه های رژیم کربوهیدرات اندک در افرادی که دیابت دارند حائز اهمیت است. به هر حال احساس می کنیم که شاهد خوبی برای ضمانت دیدگاه جایگزین وجود دارد و این رژیم های بر مبنای محدودیت کربوهیدرات باید از نظر درک کنونی از داده های بالینی و بیوشیمی مربوط به آن مورد توجه قرار گیرد. به هر حال موفقیت روش های رژیم کم چربی در دیابت بهبود یافته اما روش جایگزین منطقی باید در اینجا ارائه شود. ویژگی اصلی این است که رژیم های کربوهیدرات کم بر مبنای این مکانیسم می باشد یعنی رژیم گلوکز بطور مستقیم یا غیرمستقیم از طریق انسولین است که یک عامل کنترل اصلی در گلوکوژنز و متابولیسم گلیکوژن و لیپولیز و لیپوژنز می باشد. فرآیندهای پاسخ تحریک یک تمایل تحقیق کنونی می باشد اما طبق این نظر چربی غذا نقش غیرفعال دارد و اثرات چربی همواره در حضور کربوهیدرات بالا می باشد درحالیکه رژیم های کم چربی برای هر شخصی مناسب نمی باشد باید درباره بیماران و افراد انتخابی فراهم شود. این بحث بر روی دیابت نوع ۲ تأکید دارد اما بسیاری از اصول آن برای سندرم متابولیک و احتمالاً دیابت نوع ۱ هم کاربرد دارد. ۱- محدودیت کربوهیدرات کنترل چربی را بهتر می کند. هدف اصل رژیم درمانی با محدودیت کربوهیدرات نوسانات انسولین می باشد. ۲- رژیم غذایی با محدودیت کربوهیدرات حداقل برای کاهش وزن مناسب است و برای رژیم کم چربی هم مناسب است. ۳- جایگزین کردن کربوهیدرات برای نشانه های آن مفید می باشد و برای شیوع CVD هم نقش دارد. ۴- محدودیت کربوهیدرات باعث بهبود ویژگی های سندرم متابولیک می شود. ۵- اثرات مفید محدودیت کربوهیدرات به کاهش وزن نیاز ندارد. محدودیت کربوهیدرات روش منطقی و خوبی برای بهبود کنترل و متابولیک چربی است. داده ها نشان می دهد که کاهش وزن و ریسک بیماری قلبی عروقی به کاهش این موانع و پذیرش محدودیت کربوهیدرات کمک می کند و زمانی منطقی است که درمان برای دیابت نوع ۲ اولویت دارد. در نهایت محدودیت کربوهیدرات رژیم مطلوبی برای بهبود اجزای سندرم متابولیک و برای پیشگیری از دیابت می باشد.
Description
Current nutritional approaches to metabolic syndrome and type 2 diabetes generally rely on reductions in dietary fat. The success of such approaches has been limited and therapy more generally relies on pharmacology. The argument is made that a re-evaluation of the role of carbohydrate restriction, the historical and intuitive approach to the problem, may provide an alternative and possibly superior dietary strategy. The rationale is that carbohydrate restriction improves glycemic control and reduces insulin fluctuations which are primary targets. Experiments are summarized showing that carbohydrate-restricted diets are at least as effective for weight loss as low-fat diets and that substitution of fat for carbohydrate is generally beneficial for risk of cardiovascular disease. These beneficial effects of carbohydrate restriction do not require weight loss. Finally, the point is reiterated that carbohydrate restriction improves all of the features of metabolic syndrome.
