تاثیر مدیریت سود بر میزان افشا و عملکرد مالی درست و حقیقی: مدارکی از شرکت های پذیرفته شده در هنگ کنگ The Impact of Earnings Management on the Extent of Disclosure and True Financial Performance: Evidence from Listed Firms in Hong Kong
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
توضیحات
رشته های مرتبط: مدیریت و حسابداری، مدیریت مالی و حسابداری مالی
نتیجه گیری دراینجا استدلال و داده های فراتراز عقل متداول را مورد بررسی قرار می دهیم مبنی براینکه افشای بیشتر همیشه بهتر نیست. هرچند بر این باوریم که سهم مطالعات قبل در بررسی روابط خطی بین افشا و عملکرد بسیار مهم است، اما در نقطه پیشنهاد شده توسط آنها با توجه به روابط غیر خطی بالقوه ادامه می دهیم. در حقیقت، مطالعه حاضر با فراخوان و برای درک و شناخت بهتر نتیجه افشا و جاذبه برای تحقیق بیشتر در مورد نقش مدیران خارجی صحبت می کند. این مطالعه نشان می دهد زمانی که تاثیر احتمالی مدیریت سود از برآوردهای عملکرد شرکت حذف شود، آنگاه رابطه بین عملکرد و افشا غیر خطی می شود، این مسئله حاکی از آن است که سطح بهینه افشا کمتر از ماکسیمال یا بیشینه است. مدارک بدست آمده در مورد این ایده مشکوک می باشند که افشای بیشتر آزاد نیست؛ تلاشهای برای سطوح فراتر از این حد بهینه، سود را کاهش خواهد داد. مدیرعاملان مسئولیت انتخاب و تامین رژیم افشا را برعهده دارند؛ وجود و دامنه اثر افشا به مدیرعاملانی بستگی دارد که ذاتاً با سهامداران در چالش هستند. تحلیل درست تر نشان می دهد زمانی که سطح افشا بسیار بالا است، عملکرد شرکت کاهش می یابد. این کاهش ریشه در آن دارد که افشا به سهامداران و هیئت مدیره اجازه یادگیری در مورد کیفیت مدیرعامل و ریسک شغلی اضافی مدیرعامل را می دهد. بنابراین، افشای بیشتر، مسائل نمایندگی موجود و اطلاعات نامتقارن را با امکان نمایش غلط تشدید می نماید، که این مسئله مدیریت سود را به خاطر افزایش ریسک های شغلی مدیرعاملان، افزایش می دهد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که انتخاب سطح افشا یک رابطه جانشینی بین کسب اطلاعات مربوط به شرکت و فعالیتهای مخرب مدیرعاملان ایجاد می کند. این رابطه جانشینی، رابطه U شکل وارونه بین افشا و عملکرد شرکت را تعیین می نماید، زمانی که اقلام تعهدی اختیاری از عملکرد اندازه گیری شده شرکت حذف می شوند. به علاوه، این گونه استدلال می کنیم که نمایش غلط در شرکت های وابسته به نظارت مدیرعامل تفاوت داشته و کلاس های خاصی از شرکت ها با مدیران مستقل تر در هیئت مدیره به طور غیر محتمل از افشای بیشتر لذت می برند.
نتیجه گیری دراینجا استدلال و داده های فراتراز عقل متداول را مورد بررسی قرار می دهیم مبنی براینکه افشای بیشتر همیشه بهتر نیست. هرچند بر این باوریم که سهم مطالعات قبل در بررسی روابط خطی بین افشا و عملکرد بسیار مهم است، اما در نقطه پیشنهاد شده توسط آنها با توجه به روابط غیر خطی بالقوه ادامه می دهیم. در حقیقت، مطالعه حاضر با فراخوان و برای درک و شناخت بهتر نتیجه افشا و جاذبه برای تحقیق بیشتر در مورد نقش مدیران خارجی صحبت می کند. این مطالعه نشان می دهد زمانی که تاثیر احتمالی مدیریت سود از برآوردهای عملکرد شرکت حذف شود، آنگاه رابطه بین عملکرد و افشا غیر خطی می شود، این مسئله حاکی از آن است که سطح بهینه افشا کمتر از ماکسیمال یا بیشینه است. مدارک بدست آمده در مورد این ایده مشکوک می باشند که افشای بیشتر آزاد نیست؛ تلاشهای برای سطوح فراتر از این حد بهینه، سود را کاهش خواهد داد. مدیرعاملان مسئولیت انتخاب و تامین رژیم افشا را برعهده دارند؛ وجود و دامنه اثر افشا به مدیرعاملانی بستگی دارد که ذاتاً با سهامداران در چالش هستند. تحلیل درست تر نشان می دهد زمانی که سطح افشا بسیار بالا است، عملکرد شرکت کاهش می یابد. این کاهش ریشه در آن دارد که افشا به سهامداران و هیئت مدیره اجازه یادگیری در مورد کیفیت مدیرعامل و ریسک شغلی اضافی مدیرعامل را می دهد. بنابراین، افشای بیشتر، مسائل نمایندگی موجود و اطلاعات نامتقارن را با امکان نمایش غلط تشدید می نماید، که این مسئله مدیریت سود را به خاطر افزایش ریسک های شغلی مدیرعاملان، افزایش می دهد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که انتخاب سطح افشا یک رابطه جانشینی بین کسب اطلاعات مربوط به شرکت و فعالیتهای مخرب مدیرعاملان ایجاد می کند. این رابطه جانشینی، رابطه U شکل وارونه بین افشا و عملکرد شرکت را تعیین می نماید، زمانی که اقلام تعهدی اختیاری از عملکرد اندازه گیری شده شرکت حذف می شوند. به علاوه، این گونه استدلال می کنیم که نمایش غلط در شرکت های وابسته به نظارت مدیرعامل تفاوت داشته و کلاس های خاصی از شرکت ها با مدیران مستقل تر در هیئت مدیره به طور غیر محتمل از افشای بیشتر لذت می برند.
Description
We examine both the reasoning and data behind the conventional wisdom that more disclosure is not always better. Although we believe that the contribution of prior studies to the examination of linear relationships between disclosure and performance is a very important one, we continue at the point they suggest with attention to the potential non-linearities of this relation. In fact, our study speaks to the call by Hermalin and Weisbach (2012) for a better understanding of the consequence of disclosure and to the appeal in McConnell (2003) for more research on the role of outside directors. This study shows that once the likely impact of earnings management is removed from the firm performance estimates, the relation between performance and disclosure becomes nonlinear, implying that the optimal level of disclosure is less than maximal. Our evidence casts doubt on the idea that more disclosure is not free; attempts to mandate levels beyond this optimum would reduce profits. CEOs are responsible for choosing and supplying the disclosure regime; the existence and magnitude of the disclosure effect depend on CEOs who inherently conflict with stakeholders. A more accurate analysis reveals that when disclosure is too high, firm performance decreases. This reduction stems from the fact that disclosure enables the shareholders and boards to learn about CEO quality, thus additional career risk to which the CEO is exposed. Therefore, greater disclosure exacerbates existing agency problems and asymmetric information with the possibility of misrepresentation, which tends to increase earnings management due to the increased career risks that CEOs face. Our results suggest that the choice of the disclosure level creates a trade-off between acquiring information about the company and detrimental activities by CEOs. This trade-off determines the inverted U-shaped relation found between disclosure and firm performance when discretionary accruals are removed from measured firm performance. In addition, we argue that misrepresentation differs in firms depending on the CEO monitoring and certain classes of firms with more independent directors on the board are unlikely to enjoy the greater level of disclosure.