مدیریت و برنامه ریزی شهری 2

از پایان جنگ دوم جهانی به این سوی، فرآیندهای مدیریتی با دامنه‌ وسیع و مقیاسی بزرگ به‌ویژه به‌عنوان عکس‌العمل بزرگ شدن اندازه و تعداد مؤسسات رقیب، توسعه‌ دخالت دولت به‌عنوان یک خریدار، فروشنده، ناظم و رقیب در بازار آزاد و درگیر شدن بیشتر کسب‌وکار در صحنه‌ بین‌المللی به‌شدت پیچیده‌تر شده‌اند. عمده‌ترین پیشرفت‌های مدیریت در دهه‌ 1970 روی داد. به طور کلی «برنامه‌ریزی بلندمدت»، «مدیریت مؤسسات جدید» و با تأکید بر پیش‌بینی محیط و ملاحظات درونی و بیرونی در تدوین و اجرای برنامه‌ها در هم تنیده شده و رویکردهای جدیدی در مدیریت و برنامه‌ریزی ایجاد گردید.
توسعه‌ سریع شهرها به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، مشکلات زیادی را در اداره امور شهرها ایجاد کرده و این خود یکی از معضلات عمده‌ای می‌باشد که دولت‌ها را درگیر خود نموده است. تراکم جمعیت، آلودگی بیش از حد هوا، وضعیت نامساعد واحدهای مسکونی، بافت‌های فرسوده‌ شهری، ترافیکی و بسیاری از مشکلات دیگر عواملی هستند که در غالب شهرهای در حال توسعه به چشم می‌خورند. اقدامات عجولانه و بعضاً کوتاه‌مدتی که برای رفع این مشکلات به عمل می‌آید به‌علت متکی نبودن به اصول و موازین جامع و منطقی و عدم هماهنگی با سیاست‌های کلان، موجبات وخامت بیشتر این وضعیت آشفته را فراهم می‌سازد. تردیدی نیست که این مشکلات با راه‌حل‌های این‌چنینی حل نخواهد شد بلکه باید آنها را به طور عمیق و دقیق بررسی کرد و این مهم عملی نخواهد شد مگر این‌که نسبت به برنامه‌ریزی توجه بیشتری صورت پذیرد.
امروزه مناطق حاشیه‌نشین شهرها، جرم‌خیزترین مناطق شهری به حساب می‌آیند. قاچاق مواد مخدر، اعتیاد، تجاوزات جنسی، زورگیری، گروگان‌گیری، قتل، درگیری و نزاع، خودکشی، دفن اجساد به‌صورت غیرقانونی، آلودگی‌های زیست‌محیطی و نابسامانی‌های دیگر از جمله آسیب‌های اجتماعی می‌باشند که اهمیت و ضرورت برنامه‌ریزی برای کنترل این پدیده‌ها را دوچندان می‌نماید. در این پژوهشنامه سعی شده است در راستای رسیدن به اهداف فوق، موضوعاتی از قبیل برنامه‌ریزی اجتماعی حمل‌ونقل و نقش آن در توسعه‌ پایدار شهری، حاشیه‌نشینی و پیامدهای ناشی از آن، نوسازی شهری و برنامه‌ریزی فرهنگی، آلودگی صوتی، فرهنگ و نقش آن در توسعه‌ شهری و غیره مطرح و مورد بررسی قرار گیرند. جدای از این مطالب در برنامه‌ریزی شهری باید به چالش‌های فرهنگی شهرنشینی نیز توجه بیشتری مبذول گردد. موضوعاتی از قبیل فقدان مدیریت استراتژیک فرهنگی در کلان‌شهرها، ناکارآمدی نهادهای فرهنگی در شهرها، ناهمگونی فرهنگی و تکثر فرهنگی در فضای شهرها، فقدان تولید و بازتولید فرهنگی در شهرها، شدت مداخله دولت در عرصه‌های فرهنگی و محدودیت سرمایه‌گذاری در عرصه مدیریت فرهنگی شهرها و... می‌توانند به عنوان دغدغه‌های اصلی در حوزه‌ مدیریت شهری مطرح شوند.